Mag ik even aandacht voor de onverwoestbare vrijwilligers van Overvecht? We hadden vandaag een herfstfeest van de Wijkacademie Stromend Overvecht. De vrijwilligers zijn op tijd en blijven tot iedereen weg is. Ze sjouwen met stoelen en tafels, springkussens en kraampjes. Ze staan klaar om koffie, thee en sap in te schenken en heten iedereen welkom. Ze houden alles in de gaten en poetsen, vegen en ruimen grondig op. Ze zijn sterk en lief! De backbones van dit soort wijken. Elke dag in touw om het anderen naar de zin te maken, te zorgen dat mensen zich niet verloren voelen. Hulde voor deze, voor velen onzichtbare, harde werkers. Waar zouden deze wijken zijn, zonder deze Hafida’s, Naima’s, Samira’s en Fatima’s?

Saskia Moerbeek