21 april 2020

We zijn nu alweer in de zoveelste week van de lockdown. Ik blijf bellen met de vrouwen van de Wijkacademie Stromend Overvecht^[1]. Ook al hebben ze het soms razend druk met kinderen, huishouden, en nog veel meer. Het is fijn als je belt, krijg ik te horen van een Palestijnse vrouw, dan is het net of ik hier ook een familielid heb. Inmiddels krijg ik vrijwel iedereen wel te pakken. Ook omdat ik weet welk tijdstip schikt. De gesprekken beginnen standaard met de vraag: hoe gaat het? En standaard antwoordt iedereen dat het goed gaat. Maar daarna komen de wat diepgaandere verhalen. Over hoe intensief het is om kinderen in verschillende leeftijden aan hun huiswerk te krijgen en te houden, of hoe lastig het is als je zelf een opleiding of cursus doet en je kinderen ook huiswerk moeten maken. Of dat je net in deze tijd van je wisselwoning weer terug naar je eigen flat moet en daar eerst nog alles moet schoonmaken omdat de woning de hele tijd open heeft gestaan en de bouwvakkers in- en uitliepen. Een Syrische moeder vindt school echt belangrijk. Alleen hebben zij en haar man zelf weinig kennis van computers en internet. Ook begrijpen ze de opdrachten niet goed. Er is een vrijwilliger die de kinderen via de telefoon helpt, maar het blijft lastig ze te ondersteunen bij het inzenden van hun huiswerk of het meedoen aan de gezamenlijk klasmeetings. Na veel heen en weer gemail met de school lukt het om de huiswerkbegeleider in contact te brengen met de leerkrachten en haar aan virtuele klassen toe te voegen, zodat ze mee kan kijken wat de kinderen moeten doen.

Welke woorden zijn belangrijk?

Op verzoek van een partnerorganisatie uit Noord Italië die een Pandemisch Alfabet aanlegt, vraag ik de dames welke woorden in deze tijd voor hen het meest belangrijk zijn. Het levert een mooi palet op van woorden waar je nu meer bij stil staat en die je, als alles weer normaal is, niet wilt vergeten.

Hadeel zegt bijvoorbeeld: Samenwerken is een belangrijk woord. We zien mensen samenwerken om oplossingen te bedenken. Die geest van samenwerking moeten we vasthouden.

Inas noemt positief denken: Denk aan positieve dingen. Laat negatieve gedachten en gevoelens je niet gevangennemen.

Volgens Souad is tijd nemen voor elkaar erg belangrijk: Nu nemen we de tijd voor elkaar. We bellen, we luisteren, we spreken elkaar moed in en we geven elkaar aandacht. Dat moeten we blijven doen.

Als laatste noem ik het woord geloof dat door Kholood benoemd werd. Door je geloof, welk geloof dat ook is, voel je je vrediger en kun je dingen accepteren. De slechte dingen en de goede dingen.

Om het groepsgevoel een beetje in takt te houden posten we nu één woord per dag in de Whatsapp-groep van de Wijkacademie met de naam van de persoon die noemde, een uitleg en een mooie foto erbij. Het is ook leuk om te weten dat onze woorden één voor één op de website van de Italiaanse partner worden geplaatst. https://www.lostatodeiluoghi.com/alfabeto-pandemico/

Kleine en grote zorgen

Behalve over belangrijke woorden praten we ook over de alledaagse zorgen en bedenken we, daar voor zo ver mogelijk oplossingen voor. Wat doe je als je kind klaagt over hoofdpijn en duizeligheid, maar je niet met haar naar de dokter durft? Wat doe je als je kinderen na zoveel weken binnen nu echt niet meer te houden zijn? En wat als een buurman elke dag naar zijn ouders gaat die corona hebben? Het is mooi dat hij voor ze zorgt, maar hij raakt ook elke dag de trapleuningen en deurkrukken aan van de flat waarin jij en je kinderen wonen. Niet voor alle vragen is er meteen een oplossing voorhanden, maar er over praten helpt wel degelijk, krijg ik te horen. Natuurlijk blijven er ook de grotere zorgen, de dingen waar je niet echt iets aan kunt doen en die je moet accepteren, hoe moeilijk dat soms ook is. In Syrië is bijvoorbeeld wel een avondklok, maar wordt er geen advies gegeven om afstand te houden. De winkels zijn open, omdat niemand het zich kan permitteren om de zaak te sluiten en dan zonder inkomen te zitten. Dus worden er vanuit Nederland per telefoon veel adviezen gegeven, zoals handen wassen en toch proberen afstand te nemen. Ook vitamine c nemen en veel water drinken worden nog steeds als goede adviezen gezien. Samen concluderen we dat vitamine c op zich geen kwaad kan en bij kan dragen aan een goede conditie, maar dat citroenen en veel water drinken beslist niet helpen tegen corona. Ook over de situatie in Marokko zijn er veel zorgen. De regels zijn daar veel strenger dan hier en iedereen moet echt thuis blijven. De politie loopt op straat iedereen te controleren. Eerst leek het er op dat onze Marokkaanse dames die totale lockdown beter vonden dat de Nederlandse maatregelen, maar nu het allemaal langer duurt verandert dat. Een beetje bewegingsvrijheid is toch wel een heel groot goed.

De Ramadan nadert

Binnenkort begint Ramadan. De meeste moeders bereiden zich voor op een gezellige tijd met hun eigen gezin. Dat vraagt om goede inkoop strategieën op tijden dat het in de winkels niet te druk is. Meer dan ooit beseffen ze dat Ramadan ook de tijd van bezinning is. Sommige alleenstaande moeders zien er ook wel tegenop om deze belangrijke dagen in zo’n kleine kring te moeten vieren.

^[1]  De Wijkacademie Stromend Overvecht heeft als motto: leren van elkaar. Een kerngroep van ruim 20 vrouwen komt daartoe eens in de twee weken bij elkaar in Buurtcentrum De Jager in Overvecht. Ze bespreken thema’s die voor hen belangrijk zijn en ontwikkelen samen met andere organisaties programma’s voor de wijk om belangrijke onderwerpen als “veilig buitenspelen” en “het bijzondere van taal” aan de orde te stellen.