Zorgen voor later, zorgen van nu

Een discussie over mantelzorg

“Wie zorgt er voor je als je oud bent?” Vooral voor Turkse en Marokkaanse ouderen is die vraag niet moeilijk te beantwoorden. Het zijn de kinderen die de verzorging op zich zullen nemen. Mede hierom worden zij door Nederlandse instellingen vaak gezien als de mantelzorgers bij uitstek. 

Oudere Surinamers hebben andere toekomstbeelden. Zij verwachten wel veel aanloop, maar geen directe zorg van de kinderen. In de kerngroep spreken de Surinaamse deelnemers de anderen aan op uitspraken. Denken de oudere Turkse en Marokkaanse ouderen niet te gemakkelijk dat de familie de zorg zelf wel regelt? 

Deze vraag leeft ook bij de jongeren van Turkse en Marokkaanse afkomst. Zij voelen de plicht om voor de ouders te zorgen. Maar tegelijkertijd wordt er van hen verwacht dat ze doorleren, carrière maken en een gezin stichten. Ze zoeken naar wegen om met deze tegengestelde verwachtingen om te gaan.

Thuiszorg ideaal?
Thuiszorg lijkt dan de ideale vorm van professionele zorg, omdat het aanvullend kan zijn op de zorg van familie. Maar over de mogelijkheden van die zorg leven veel vragen. 

Wat verwachten oudere migranten eigenlijk van de thuiszorg en op welke aanvullende zorg zouden zij een beroep willen doen? 
Zijn de thuiszorgorganisaties wel klaar voor de vaak specifieke vraag van (oudere) migranten? 
Wat zijn de mogelijkheden van het persoonsgebonden budget in dit opzicht? 
Welke ondersteuning hebben mantelzorgers nodig?

Om een begin te maken met het vinden van antwoorden op vragen over mantelzorg is tijdens de OPOM-stadsmanifestatie een rollenspel gespeeld met oudere en jongere migranten als deelnemers