Video's

  • Vacature Junior Communicatiemedewerker voor 'Sprekende geschiedenis'

    ‘Sprekende geschiedenis’ is per direct op zoek naar een junior communicatiemedewerker voor 20 uur in de week.

     “Sprekende geschiedenis” is hét knooppunt van organisaties en mensen die zich met Oral History bezighouden met als doel om mondelinge geschiedenis in al zijn facetten te bevorderen. Dit doen we door samen te werken met musea, archieven, universiteiten én maatschappelijke initiatieven te stimuleren. Het Knooppunt ‘Sprekende geschiedenis’ is een initiatief van Stichting Bevordering Maatschappelijke Participatie (BMP) en diverse partners.

    Een centrale rol speelt de website ‘Sprekende geschiedenis’ waar bestaande en nieuwe collecties van persoonlijke verhalen en getuigenissen van inwoners van Nederland en Vlaanderen zichtbaar, toegankelijk en doorzoekbaar worden gemaakt. Ook worden tools aangeboden om zelf aan de slag te gaan met oral history.

    Ben jij een startende communicatieprofessional die op zoek is naar een baan in een maatschappelijk relevante sector waarin je veel vrijheid krijgt om je eigen stempel te drukken? Vind je het bovendien leuk om met content, social media en geschiedenis bezig te zijn? Lees dan snel verder.

    Junior communicatiemedewerker 

    Samen met een senior communicatiemedewerker ben je verantwoordelijk voor de volgende taken:

    • Meedenken en invulling geven aan het communicatieplan
    • Het up to date houden van de website ‘Sprekende geschiedenis’
    • Werken volgens een contentplanning, waarbij schrijven van content voor de website en sociale media wekelijks gebeurt
    • Onderzoek doen naar bruikbaar materiaal voor social media en contacten leggen met externen
    • Opmaak en inhoud verzorgen voor de nieuwsbrief
    • Meehelpen en organiseren van evenementen zoals een symposium of een workshop

     

    Jouw profiel

    ·        Een achtergrond of ervaring in communicatie (hbo werk- en denkniveau), interesse en nieuwsgierigheid naar geschiedenis, oral history, erfgoed en/of maatschappelijke ontwikkelingen

    ·        Je pakt dingen als vanzelf op, toont initiatief en beseft dat allround klussen (zoals het adressenbestand en de algemene mailbox bijhouden) onderdeel zijn van je taken

    ·        Je hebt ervaring met social media, canva, oog voor vormgeving of bent gemotiveerd om dit te leren

    ·        Je bent nauwkeurig en accuraat en neemt verantwoordelijkheid voor jouw taken

    ·        Communicatief sterk (in woord en geschrift) 

    ·        Uitstekende beheersing van de Nederlandse taal in woord en geschrift 

     

    Wij bieden 

    Het gaat om een functie op projectbasis tot en met mei 2023 voor 20 uur in de week.  

    Bij wederzijdse tevredenheid en voldoende financiering bestaat de mogelijkheid tot verlenging.

    Inschaling vindt plaats op basis van opleiding en werkervaring. Het maximumsalaris bedraagt 3.047, - bruto (op basis van een 36-urige werkweek).

     

    Sollicitaties

    Naast je CV en een korte motivatie voor de functie ontvangen we uiterlijk 15 september 2022 ook twee verbeterpunten voor onze website met een korte argumentatie. Dit mag worden gemaild naar info@sprekendegeschiedenis.nl, gericht aan Ivana Baric.
    Voor inlichtingen over de functie kunt u contact opnemen met communicatieadviseur Ivana Baric via ivana@sprekendegeschiedenis.nl

    ‘Sprekende geschiedenis’ werkt graag met gemotiveerde mensen met verschillende perspectieven, achtergronden en ervaringen. Iedereen die zich hierin herkent en de functie aansprekend vindt nodigen wij van harte uit om te reageren.

     

  • Jongeren maken animatie-filmpjes

    Jongeren maakten animatiefilmpjes over hun eigen ervaringen in de VerhalenKaravaan voor jongeren van het project Niet alleen ziek. Als een vader of moeder langdurig ziek wordt, verandert er veel thuis. Elk gezinslid reageert anders, maar hierover met elkaar in gesprek gaan, lukt niet altijd. Met een goede vriend of vriendin praten over de ervaringen en de emoties helpt de jongeren.  

    Stichting BMP heeft de VerhalenKarvaan voor jongeren georganiseerd met Josien Groot, GZ - psycholoog kind en Jeugd bij het OLVG en Ingeborg Douwes Centrum. Hoogt on Tour verzorgde de animatieworkshop. 

    Animatiefilmpjes Niet alleen ziek

    Hulp - Britt Degenkamp

    Papa is prikkelbaar - Sterre Rietvelt

    Niet thuis – Margreth Hoek

     

    Deze filmpjes mogen worden gebruikt om lotgenotencontact te bevorderen en met elkaar in gesprek te gaan.

  • “Hoe is het nu…?”

    Auteur: 
    Margreth Hoek

    Ieder gezinslid op een eigen eilandje

    Elk kind reageert als een vader of moeder langdurig ziek is en thuis van alles verandert. Angst, verdriet, gaan zorgen, boosheid, een andere situatie opzoeken…. De ene reactie is niet beter dan de ander. En niet iedere kind wil praten, sommige willen juist met rust worden gelaten. Deze verschillende reacties worden lang niet altijd begrepen en soms veroordeeld. Zo kan tussen gezinsleden wrijving ontstaan en belandt ieder op een eigen eilandje. 

    Praten over emoties

    Hoog oplopende emoties bemoeilijken het praten over de gevolgen van de ziekte. Een ouder kan door de ziekte prikkelbaar zijn en buiten proportioneel boos worden om niets. Dat doet pijn. Het ene kind komt regelmatig op ziekenbezoek als de ouder langdurig in het ziekenhuis ligt, de ander nooit. Dat kan een ouder kwetsen en zulke zaken komen naar buiten tijdens ruzies. Het is niemands intentie om elkaar pijn te doen, maar dit wel gebeurt.

    De kracht van vriendschap

    De jongeren die deelnamen aan de VerhalenKarvaan praten vooral buitenshuis over de ziekte van hun vader of moeder. Dat gebeurt met een speciale vriend of vriendin met wie een klik is en die openstaat voor dit soort gesprekken. Vaak heeft deze vriend ook iets meegemaakt. Dat hoeft geen zieke vader of moeder te zijn. In de gesprekken gaat het om luisteren, met elkaar meeleven en gevoelens delen.

    Korte gesprekjes tussendoor

    Jongeren ervaren door de ziekte gelaagde en soms ook ambivalente emoties in de relatie met hun vader of moeder. Ze vertellen over wat er thuis is gebeurd en hoe ze proberen om te gaan met een situatie die niet zomaar verdwijnt. Deze gesprekken vinden meestal één op één plaats en ze zijn onderdeel van een bezoekje of uitje. Het gaat dus niet om lange gesprekken. Maar alle korte gesprekken bij elkaar vormen een vervolgverhaal. Als vriend vraag je regelmatig : “Hoe is het nu...” In dat verhaal hebben jongeren zelf de regie: ze bepalen zelf wat ze wel en niet kwijt willen.

    Stichting BMP is door ouders en patiëntenorganisaties benaderd om uit te vinden hoe de stilte rond langdurige ziekte en ouderschap doorbroken kan worden. Dit heeft geleid tot het project Niet alleen ziek. De VerhalenKarvaan voor jongeren is georganiseerd met Josien Groot, GZ - psycholoog kind en Jeugd bij het OLVG en Ingeborg Douwes Centrum. Hoogt on Tour verzorgde de animatieworkshop.

    De animatiefilmpjes zijn hier te zien:

  • Stromend Overvecht afscheidspicknick

    Utrecht, 26 juni 2022 - Vandaag was de afscheidspicknick van de Wijkacademie Stromend Overvecht. Een middag vol getuigenissen over wat de Wijkacademie voor de dames betekend heeft. Wat overblijft is een groep vrouwen die elkaar vertrouwd en steunt en allerlei onderwerpen bespreekt. Nu en in toekomst, met eigen ideeën en opleidingen en gezamenlijke plannen.

  • VerhalenKaravaan vrijwilligers Al Amal

    Auteur: 
    Saskia Moerbeek

    Utrecht, 24 juni 2022 - Vandaag hebben we de training in de methode van de VerhalenKaravaan voor vrijwilligers van Al Amal in Utrecht Overvecht afgesloten. Wat een mooie groep vrouwen. Leergierig en enthousiast. Zij gaan na de zomer gesprekken voeren met ouders die langdurig ziek zijn. Over de impact van de ziekte op de verschillende gezinsleden en vooral over hun wensen voor de toekomst.
    Het project Niet alleen ziek krijgt een steeds groter bereik.

  • Günel mag blijven!

    juni 2022 - De actie voor een verblijfsvergunning voor Gunel die al 13 jaar in Nederland woont heeft succes gehad! Haar man en kinderen hebben een Nederlands paspoort. Maar zij kreeg geen verblijfsvergunning. Maar nu, na eindeloos veel rechtszaken en gesprekken voeren en documenten aanleveren is het gelukt. Günel mag blijven!

  • Niet alleen ziek - de vaders

    Niet alleen ziek is een PODCAST van stichting BMP waarin journalist Maarten Dallinga met ouders praat over de impact van een langdurige ziekte op het ouderschap en gezinsleven. Tijdens het eerste seizoen sprak hij met vier moeders en in het tweede seizoen vertellen drie vaders hun verhaal. 

    Niet alleen ziek is Podcast van de week in de VARAgids
    en wordt getipt in de NRC Podcastclub

     

    In Nederland hebben zo’n 8 miljoen mensen een chronische ziekte. Een deel van hen is ook vader of moeder van opgroeiende kinderen maar wonderlijk genoeg hoor je vrijwel nooit over wat dit voor hen betekent. In het tweede seizoen van de podcast Niet alleen ziek maak je kennis met Koert, Yves en Dick. Drie warme en betrokken vaders die hun kwetsbaarheid te tonen. In vier afleveren vertellen zij over hoe zij het vaderschap ervaren, over welke vader zij wilden zijn, over werken en vaderschap en in de laatste aflevering gaat over wat zij over tien jaar tegen hun kinderen willen zeggen.  

    Niet alleen ziek maakt duidelijk dat de verhalen van vaders en moeders verschillen. Ziekte heeft invloed op beelden van mannelijkheid. De actieve sportieve vader maakt plaats voor de betrokken en zorgzame vader. Met hun verhalen willen de vaders andere ouders herkenning bieden en meer aandacht vragen voor de impact van langdurige ziekte op het ouderschap.

    De podcast is interessant voor ouders in vergelijkbare situaties en direct betrokkenen, patiëntenverenigingen, mantelzorgorganisaties, huisartsen en andere behandelaars, docenten en studenten van opleidingen zorg en welzijn en social work.

    Niet alleen ziek is gemaakt door journalist Maarten Dallinga (maker van meerdere prijswinnende podcastseries) De eerste aflevering van het tweede seizoen is vanaf woensdag 1 juni, de internationale dag van de ouders te beluisteren via www.stichtingbmp.nl en podcastapps als Apple Podcasts, Spotify, Google Podcasts en Stitcher. Abonneren is gratis.

    De podcast Niet alleen ziek is onderdeel van de VerhalenKaravaan voor vaders van het project Niet alleen ziek. Dit project organiseert voor VerhalenKaravanen voor jongeren, partners en vaders in de stad Utrecht en omgeving. Daarnaast worden volwassenen geïnterviewd die opgegroeid zijn in een gezin waar een vader of moeder langdurig ziek is. Het doel is binnen en buiten gezinnen het zorgzame gesprek over langdurige ziekte en ouderschap mogelijk maken en lotgenotencontact bevorderen.

    Eerder is er een podcast met moeders verschenen, waar in de media veel aandacht voor was. Kijk en luister hier.

    Het project Niet alleen ziek wordt gefinancierd door:

     

     

  • Dit wandkleed is niet plat

    Dit wandkleed is niet plat. Het is diep. Het is niet alleen een oppervlakte, een gladde oppervlakte waar je overheen kan strijken. Het is een wereld, een horizon, een verzameling van herinneringen, gesprekken, dromen en grapjes. Door die oppervlakte heen voel je de diepte van echte mensenlevens, de mensen die eraan hebben samengewerkt en de mensen die zich er in herkennen.

    Dit wandkleed is niet een symbool voor de Molenwijk. Het ís de Molenwijk. De lijnen van de lappen lopen even recht als de rechthoeken van de flatgebouwen hier. Ze lopen los van elkaar, in strakke geometrische vormen, en ze grijpen in elkaar, praten met elkaar, vormen combinaties met elkaar die er anders uitzien vanuit elke hoek dat je ernaar kijkt. Er zit ruimte tussen de lappen en de lijnen, zoals er ruimte zit tussen de flatgebouwen. Die ruimte maakt elk beeld, elke droom of herinnering zelfstandig. Elk hebben ze hun eigen bestaan. Zoals de ruimte tussen de flatgebouwen in de Molenwijk ervoor zorgt dat elk mensenleven hier zelfstandig kan bestaan. Maar nooit alleen. Nooit zonder contact met elkaar.

    Tijdens de lockdowns schreef ik een boek over gastvrijheid. Vooral de winters waren zwaar. Je kon niet bij elkaar op bezoek. Je kon eigenlijk niemand ontvangen. De gastvrijheid zat ergens in de lockdown opgesloten en ik miste haar. Mijn leven werd te klein. Mijn stad werd te klein. Noord werd te klein. Elke dag leek op de vorige. Er veranderde niets meer. Terwijl ik het juist zo mooi vind dat Nederland, Amsterdam, Noord, de Molenwijk de hele tijd verandert, omdat er mensen uit de hele wereld bijkomen. Die allemaal hun eigen herinneringen, gesprekken, dromen en grapjes meenemen.

    Ik schrijf ergens in dit boek:

    Wat voegt een nieuwkomer toe aan het collectief bewustzijn van de stad? Woon je er al jaren, dan weet je blindelings de weg. Je kent de afstanden, de verhoudingen, de sferen. Je weet je te bewegen. De stad heeft zich in je genesteld – in je manier van lopen, van praten, van vertrekken en terugkomen, van rust zoeken en drukte, bescherming en avontuur. Zonder dat je het dagelijks beseft tekent ze de manier waarop je naar de wereld kijkt. En je bent niet de enige. Het collectief bewustzijn van de stad is een uit honderdduizenden individuele ervaringen samengesteld mozaïek. Bij elkaar maken ze de stad. En dat mozaïek is niet statisch. Het verschuift elke dag een beetje, omdat er telkens mensen verdwijnen en anderen binnenkomen.

    Mijn stad, die natuurlijk niet van mij is, verandert omdat er mensen wonen die gewend zijn aan het silhouet van bergen in de verte, die vanaf hun balkon uitkeken op zee, die opschrikken van een knal, al is het een kapotte uitlaat en geen mortierinslag, die niet beter wisten dan dat je fruit en groente op straat koopt, die zijn opgegroeid met skipistes en bleekgekleurde waterijsjes, die moesten toekijken hoe hun buurman langs de kant van de weg werd geëxecuteerd.

    Zonder dat er iets aan de gemeentegrenzen verandert, vermenigvuldigt de mentale ruimte van de stad zich. Er komen hier ervaringen wonen waar de stad niet op is gebouwd. Amsterdam is nooit verwoest; nu vestigen zich hier mensen die een aardbeving of burgeroorlog hebben meegemaakt, licht opgeschrikte mensen die er niet meer op vertrouwen dat de muren die vandaag nog overeind staan dat morgen ook doen. Amsterdam is opgetrokken uit de winst op veroveringen; dat de nazaten van de veroverden nu met huizenbezittersvanzelfsprekendheid langs de grachten lopen was niet voorzien. Net als de zichtlijnen worden de herinneringslijnen steeds langer, de droomlijnen en de ambitielijnen. De denkruimte van de stad wordt van binnenuit verbouwd en dagelijks mijlenver uitgebreid. 

    Annie van Riel begrijpt dat. Ik denk dat er weinig mensen zijn die zo goed begrijpen wat gastvrijheid betekent. In de jaren 90 maakte ze hier een wandkleed met mensen van verschillende geloofsovertuigingen. Dertig jaar later heeft ze dat opnieuw gedaan. Omdat ze weet dat het wonen in een stad, zelfs in een flatgebouwendorp van groen en beton als de Molenwijk, inhoudt dat je nooit eeuwig dezelfde buren hebt. Dat je thuisgevoel er sterker van wordt als je niet elke dag dezelfde mensen goedemorgen wenst. Omdat ze weet dat mensen die ergens nieuw aankomen niet eeuwig gasten blijven. Er komt altijd een moment dat ze veranderen in gastheren en gastvrouwen. Dat ze zelf de mensen worden die nieuwkomers welkom heten. Dat moment komt als je in je nieuwe huis een plek vindt voor de herinneringen, gesprekken, dromen en grapjes die je hebt meegenomen. Als die onderdeel worden van de buurt waarin je bent komen wonen. Als je dan met anderen gaat samenwerken om van die buurt een dorp te maken, een flatgebouwendorp, een kleine stad in de grote stad. Een wandkleed. Een Molenwijkwandkleed.

    Samengesteld uit tientallen lapjes, die vaak tijdens de lockdown werden gemaakt, thuis, in isolatie, maar met beelden die uit de hele wereld kwamen binnenvliegen.

    Dat is toch precies waar kunst over gaat: handwerk op de vierkante centimeter dat spreekt voor het universum van een heel mensenleven. En als je al dat vierkantecentimeterhandwerk een plek geeft in de compositie van een collectief, toevallig bij elkaar gekomen in dezelfde oase van groen en beton, dan wordt het samen een stad. Opeens rijmt de pop met de jurk, het konijn met de koffiekan, de rups met de moskee, de vlinder met de vlag, de duif met het vliegtuig, het hart met de zon die opkomt tussen de bergen. Ze raken met elkaar in gesprek zoals de flatgebouwen, de bomen, de wandelpaden en de kunstwerken van de Molenwijk met elkaar in gesprek raken. De denkruimte van de Molenwijk is mijlenver uitgebreid. In de diepte van het wandkleed en in de verte voorbij de aardappelstempels die het omringen. Het wandkleed is de geschiedenis van de Molenwijk en haar bewoners. En het is het begin van een nieuw hoofdstuk.

     

    Chris Keulemans, 19 mei 2022

Pagina's