De kracht van mantelzorgers die een AMWAHT-opleiding volgen werd gevangen in de portretten die fotografe Maria Heijdendael dit jaar maakte van de AMWAHT-cursisten in Amsterdam Noord.
Na een periode van succesvol uitrollen van de opleiding door heel Nederland is het ondersteunen van producenten en docenten van AMWAHT-opleidingen per 1 september overgedragen aan Movisie (Michaëla Merkus, m.merkus@movisie.nl , tel. 030 789 21 49 (direct)).
donderdag 25 december 2014
Opening van de fototentoonstelling
Ik draag helemaal geen bril
De foto’s die we van elkaar maakten tijdens de fotografieworkshop gegeven door fotografe Dorette (tevens deelnemer van de kerngroep Wijkacademie Opvoeden Amsterdam Oost), presenteerden we eerder tijdens onze officiële installatie door Nevin Ozotuk op 3 juli in de Meevaart.
Op die dag ontstond het idee om ‘nog iets’ met de foto’s te doen: om bekendheid te genereren in de buurt waardoor meer ouders kunnen zich kunnen aansluiten bij de Wijkacademie Opvoeden. Maar ook om blijvend mensen te inspireren om het gesprek over opvoeden met elkaar aan te gaan.
Vijf maanden later vind ik mezelf vanaf de tramhalte op de Lineusstraat ‘hoger’ en ‘lager’ roepend naar Dorette die de portretten van zeven kerngroepleden van de Wijkacademie Opvoeden in de Kunsthekken aan het Oosterpark ophangt. Ik betrek de vier wachtende heren in het tramhokje erbij en vertel ze dat ik mijn bril niet bij me heb. Weten zij veel dat ik helemaal geen bril draag maar ervoor kies mij ‘kwestbaar’ neer te zetten in de overtuiging dat ik dan eerder geholpen word. Zuiver of niet, voor ik het weet staan we met z’n vijven te roepen en te gebaren naar Dorette die aan de andere kant van de straat de portretten recht hangt.
Thee, koffie, salty sticks en een donkerrood tafellaken
Ik ren tussendoor nog even naar het Karel Appelhuis waar iedereen trots binnenkomt met door aluminium omhulde schalen. Het ruikt goed. Onze vogelaar heeft voor de gelegenheid heel toepasselijk gevulde eieren gemaakt. Er volgt een kleine briefing, we krijgen allemaal een naamsticker opgeplakt. Met z’n allen lopen we met kannen thee en koffie, salty sticks en gezellige kartonnen bekertjes naar de ingang van het Oosterpark, naar de kunsthekken van Dorette.
Het ziet er heel gezellig uit nu Dorette de door haar meegebrachte biertafel gedekt heeft met een donkerrood tafelkleed. Er staat warme chocolademelk klaar. Ik deel wat bekertjes uit en onze eerste gasten arriveren. Ook Jos Zandvliet en Septima komen aangefietst en er ontstaat een glimlach op mijn gezicht als ik zie dat Jos niet alleen zijn banjo maar ook een vuur korf bij zich draagt.
Binnen no time kan het feest beginnen want is het vuur aan. Wat dit uiteindelijk zou betekenen wisten we toen nog niet.
Bezoek van de protestantse diaconie
Als een goed geoliede pr machine delen een aantal van de ouders van de Wijkacademie flyers uit aan voorbijgangers. Voetgangers en fietsers worden uitgenodigd om met ons een glaasje warme chocomelk te drinken en hun wens kerstwens op te schrijven. Of om gewoon even met ons te babbelen. En dat allemaal op de muzikale begeleiding van Septimia en Jos, die rond de vuurkorf staan en samen met ouders en andere betrokkenen mooie liederen zingen. Peter van de Protestantse Diaconie tegenover de kunsthekken komt langs en drinkt een appelsapje mee. Hij blijft een hele poos praten met een aantal van onze ouders en bij zijn vertrek geeft hij een kaartje en zegt binnenkort wel een keertje op bezoek te willen komen, want wie weet waar we elkaar kunnen versterken. Fantastisch.
Iedereen is enthousiast en als na vijfenveertig minuten alle chocolademelk op is, we een hele hoop nieuwe wensen en zelfs drie potentiële nieuwe deelnemers voor de Wijkacademie Opvoeden verzameld hebben besluiten we een einde te maken aan de flitsopening. Het zou immers slechts een flitsopening zijn.
Met het laatste restje water in mijn spa blauw flesje doven we het vuur en de meesten gaan vast richting het Karel Appelhuis.
15 dronken mensen die een fikkie staan te stoken
Dorette, Roelien, Clay en ik blijven nog even opruimen. Dan staat er plotseling een politiewagen op de stoep. Een man en vrouw stappen uit: “Wat is hier aan allemaal aan de hand?” kinkt er.
Dorette vertelt dat er net een opening is geweest. “We kregen net een melding dat er hier 15 dronken mensen een fikkie aan het stoken zijn”. Mijn mond valt open, “wij zijn van de Wijkacademie Opvoeden” stamel ik op haast dramatische toon. Roelien neemt de vrouwelijke agente mee langs de fotoportretten en vertelt wat de wijkacademie doet. “De wijkagent weet ervan hoor!” voegt Dorette ook nog toe.
En we vertellen voorts dat er ook mensen van het stadsdeel aanwezig waren vanavond. De agent begint een beetje beschamend te lachen en vertelt dat hij toch nog even een naam moet noteren. Dat hoort nou eenmaal bij het protocol. Ik laat mijn rijbewijs zien. “Als ik nu maar geen strafblad krijg nu” fluister ik in het oor van Jos.
De politie wagen sjeest weer weg en laat ons een beetje ontsteld achter. Ik weet niet zo goed wat ik moet denken. Aan de ene kant lijkt het op de grap van de eeuw dat je daar als Wijkacademie Opvoeden je stinkende best staat te doen om iets goeds te doen voor de buurt en dan bijna opgepakt wordt. Tegelijkertijd zegt het ook wel heel veel over hoe de buurt (en misschien wel de maatschappij) er aan toe is: argwanend en van het slechtste uitgaand.
Maar we kiezen ervoor om te lachen en lopen naar het Karel Appelhuis om de anderen het nieuws te vertellen.
Wilt u even poseren?
Iedereen begint te giechelen zodra ze het politie avontuur horen. “Jammer dat er geen foto’s van zijn”. Daar ben ik het mee eens, maar ik wist niet zo goed hoe ik dat had moeten organiseren: “eh, wilt u heel even poseren, dit is wel heel grappig voor mijn blog namelijk”. Nagenietend van de opening beginnen we aan het buffet. Naast de gevulde eieren zijn er loempia’s en verschillende cous cous en bulghur salades. Iedereen heeft goed zijn of haar best gedaan en de recepten worden uitgewisseld.
Zelf ben ik best onder de indruk van de lijst met projecten die we gaan uitvoeren. Voordat iedereen binnenkomt hang ik deze muur, naast het portret van Karel Appel.
De stagiaire van Dream Support knikt geïmponeerd als ze ‘m heeft doorgenomen. “Jawel”, zeg ik plechtig. Terwijl we zitten te eten en elkaar complimenten geven over de cous-cous, bulghur en loempia’s, nemen we de projeten door. Het is geweldig om te zien hoe enthousiast iedereen is over het eigen project maar ook over de hulp die ze van andere ouders krijgen. “Dorette kent alles en iedereen en heeft prachtige stickers laten drukken” zegt Wim bijvoorbeeld. Ook is het mooi om te zien hoe iedereen de rol van ambassadeur van de wijkacademie steeds duidelijker op zich neemt en hoe iedereen een onderscheidende rol invult. “Ik raak steeds meer betrokken bij de jongeren in de buurt” vertelt Roelien. “Dan word ik savonds gebeld…of ik even mee wil naar een vergadering. Nou, dan gaat de pizza weer de oven uit en zit ik even later achterop de brommer richting het stadsdeel”. Wim praat ons bij over zijn vogelroute en we sparren met z’n allen verder over hoe de speurtocht nog groter uitgerold kan worden, over wat de ideale begintijd zou moeten zijn en of de ouders ook een pannenkoek zouden moeten krijgen.
Dorette geeft aan dat het fotografie project op de Dappermarkt nog wel wat voeten in de aarde heeft: het is best lastig binnenkomen: “De meeste marktkoopmannen komen van ver, ze hebben niets met de buurt!”. Om hen dan toch bij een buurtproject te betrekken is lastig. “We moeten dat dan anders insteken” zegt Sevda. Zij en Alida kennen veel marktkoopmannen en kunnen hier wellicht wat betekenen. Ze worden aan het ‘marktgroepje’ toegevoegd. Ook Jos en Hanne sluiten zich aan en we zijn voornemens om het fotografie project met het concept van ‘vreedzaamheid’ te verbinden.
Glossy en Tante Toos
Ook het Glossy project wordt besproken. Iedereen wil hier aan meewerken en vanuit ieders invalshoek of expertise moet dit een prachtig product worden. “Tante Toos moet ook gebeuren!” zegt Dorette. We blikken terug op de bijeenkomst waarop bleek dat wel drie aanwezigen een Tante Toos bleken te hebben. “Ik meen me opeens te herinneren dat het Tante Toos is geweest die mij geleerd heeft om gevulde eieren te maken” zegt Wim. Het Tante Toos project raakt het hart van de pedagogische civil society: Tante Toos is van iedereen en voedt iedereen op. Verschillende invalshoeken komen langs: “Wie is jouw tante Toos?”, “wat is het belang van tante Toos” en “wiens tante Toos ben jij”. “Gaan we dan niet voorbij aan de mannelijke kant?”. We beslissen later of het ‘Tante Toos en Oom Mohammed” zullen noemen.
Het is alweer tijd. Ruim over tijd eigenlijk. Maar er was ook zoveel om over te praten en om over verder te dromen. Jos zegt dat hij nu al met veel binnenpret vooruitkijkt naar alles wat er gaat gebeuren. Iedereen knikt instemmend en Clay geeft aan dat hij eigenlijk niet kan vertellen hoe opgetogen hij is over de wijkacademie: “Ik ben erg blij dat we drie jaar lang hebben gewerkt aan Landelijke Oudergroep en dat dat is uitgemond in een Wijkacademie Opvoeden. Ik kan niet vertellen hoe blij ik daarmee ben. Ik zit zelden zonder woorden maar ik vind het erg fijn om mee te maken”. We glimlachen. “En we zijn ook echt familie geworden!” concludeert Zohra.
En dat zijn we. Hanne en ik ruimen de laatste bordjes op als iedereen weg is. We knikken elkaar bemoedigend toe. Zo van: “was weer mooi” en “jetzt gehts los”. Er staat veel op stapel. En iedereen heeft zin. Vanaf januari hebben we versterking van een aantal nieuwe ouders. Daar kijken we naar uit, zeker nu steeds duidelijker wordt dat elke ouder zich op een andere manier weet in te zetten voor de wijkacademie. Wie weet wat de nieuwe ouders allemaal nog mee kunnen brengen aan netwerk en expertise! Iedereen is langzaam in zijn of haar rol gegroeid en ik kan me voorstellen dat als dit de ‘toon’ is, de nieuwe ouders zich ook snel een positie zullen toe-eigenen. In de kerstvakantie denkt iedereen voort over de eigen projecten en ondertussen verzamelen we kerstwensen voor de kunsthek tentoonstelling.
Wat een prachtproject.
woensdag 17 december 2014
Verslag project ‘ik en mijn omgeving’ behorende bij het deelthema ‘tijd voor opvoeden’ in samenwerking met de Academie van de Stad.
Onder leiding van Arash en kunstenaar Willem Gorter maken de kinderen kunstwerken in het kader van het thema ‘ik en mijn omgeving’.
De academie van de stad verbindt studenten met de samenleving. De studenten investeren in de wijk, leren in de praktijk, verdienen studiepunten of een woning en bouwen aan hun CV.
Arash Faizi is een van de studenten coördinatoren van de Academie van de stad en heeft onder andere het project KunstkidzZ opgezet. Onder zijn enthousiaste leiding en in samenwerking met verschillende gastdocenten komen kinderen uit de Dapperbuurt bijeen in het Karel Appelhuis om te leren schilderen, muziek te maken of om meer te weten te komen over de natuur. De schilderlessen onder leiding van Willem Gorter staan in het teken van: ‘ik en mijn omgeving’.
Dit sluit fantastisch aan bij de Wijkacademie Opvoeden en het deelthema ‘Tijd voor opvoeden’ en zodoende gaan we vanuit de Wijkacademie Opvoeden Amsterdam Oost met veel enthousiasme een samenwerking aan een mooie eindbijeenkomst op 3 november 2014 te ontwikkelen waarbij de ouders niet alleen hun kinderen komen ophalen maar ook daadwerkelijk de tijd nemen de leefomgeving van hun kinderen beter te leren kennen en om afspraken te maken over hoe er meer tijd met elkaar kan worden gespendeerd.
Voordat de ouders komen proberen de kinderen hun kunstwerken zo herkenbaar mogelijk voor hun ouders te maken.
De ouders komen binnen en moeten ‘raden’ welk kunstwerk van hun eigen kind is. De kinderen zijn gespannen. Ze hebben, op aanraden van Arash, hun best gedaan om de kunstwerken zo herkenbaar mogelijk te maken en ik hoor een van de kinderen dan ook beteuterd zeggen: ‘Ja maar pappa, hoe kan dit nou mijn kamer zijn? Ik heb toch helemaal geen tv op mijn kamer?!’.
De ouders staan wat onwennig bij de werken maar hebben van tevoren wel vragen bedacht. Ook de kinderen bedenken tijdens het schilderen zelf al wat ze over de werken willen vertellen.
Vervolgens gaan we aan tafel zitten die nu vol staat met sap en pepernoten. Aan de ouders en kinderen wordt gevraagd elkaars kwaliteiten te benoemen aan de hand van een uitgedeeld stencil met voorbeelden. De kinderen hebben er een heleboel omcirkeld en kiezen uiteindelijk de ‘belangrijkste’.
Het is ontroerend om te zien hoe ouders erop reageren wanneer hun kinderen hen bijvoorbeeld ‘avontuurlijk’ noemen. Geven mensen elkaar wel genoeg complimenten?!
Ten slotte worden er contracten getekend waarin elkaar beloofd wordt meer tijd te besteden aan…..en minder te……Genoemd worden om vaker te doen is ‘naar de bioscoop gaan en ‘knuffelen’. Minder te …..wordt onder andere afgemaakt met de zin ‘stressen voordat we naar school gaan’.
Na een korte ronde waarin we nog even reflecteren op hoe het was om elkaar complimenten te geven, iedereen zich voorneemt dit vaker te doen en ook voorneemt om vaker ‘tijd voor opvoeden’ te nemen, verlaat men de ruimte, ruimen wij de pepernoten op en kijken wij terug op een geslaagde bijeenkomst en samenwerking. Dit smaakt naar meer en het is fantastisch hoe we de krachten kunnen bundelen op deze manier!
Lees ook het verslag van de Academie van de Stad zelf!
KunstKidzZ
Verslag ouder/kind bijeenkomst KunstKidzZ!
In samenwerking met de Wijkacademie Opvoeden Amsterdam Oost
Omdat bleek dat de helft van de kinderen lampionnen ging maken waren we met een kleinere groep van 8 kinderen. De kinderen waren vandaag rustig en waren geconcentreerd bezig aan hun kunstwerken.
In samenwerking met de Wijkacademie Opvoeden Amsterdam Oost hebben wij een hele leuke workshop gemaakt voor zowel ouders als onze kinderen.
· 17:10 uur: Ouders mogen aan hun kind vragen stellen aan de hand van hun kunstwerken.
· 17:20 uur: Ouder kind moment
(Ouders en kinderen gaan samen zitten en hand-outs voor de kwaliteiten invullen voor elkaar. Daarna kiezen ze een kwaliteit uit die ze het leukste vonden om te krijgen door er een cirkel omheen te zetten.
Als afsluiting kunnen ze heel kort de kaartjes invullen: meer tijd voor elkaar e.d. Wat zou je meer of minder kunnen doen?
· 17:45 uur: Afsluiting: weer terug in de kring.
(Tijd voor opvoeden: Iedereen in de kring krijgt de mogelijkheid om de leukste kwaliteit van zijn ouders of kinderen te laten noemen. En het kaartje met onderlinge afspraken: Wat zou je vaker en meer willen doen samen? Wat wil het kind (1 ding) en wat wil de ouder (1 ding).
De sfeer tijdens deze workshop was heel ontspannen, het was ontzettend leuk om te zien hoeveel aandacht de ouders hadden voor hun kind en hoe zij van de aandacht genoten. Na elk opdracht mochten ze de antwoorden hardop voorlezen.
Er was onder andere een moeder die aan haar kind vroeg wat zij van haar nodig had.
Het meisje antwoordde: ‘Ik heb alles al wat ik nodig heb’. Prachtig!
We hebben ook een meisje die heel erg creatief is. Tijdens de vragen kwam naar voren dat haar moeder op de kunstacademie in Utrecht heeft gezeten! Heel erg leuk om te zien waar de creativiteit dan vandaan komt.
Het was heel erg mooi om te zien welke complimenten de ouders en de kinderen aan elkaar gaven. Ook hebben ze samen een contract getekend waar ze elkaar beloven om een activiteit samen te doen zoals samen naar de film gaan, ouder kind momentje gepland en ook wat ze minder gaan doen zoals minder tv kijken en minder stressen in de ochtend. Zo kwamen leuke afspraken waar ze zich komende periode aan gaan houden. Het was een zeer geslaagde middag dat voor herhaling vatbaar is!
Door tijd te kort konden we jammer genoeg minder tijd aan de kunstwerken zitten. Voor volgende keer willen we hier meer tijd voor vrij maken en minder activiteiten inplannen waardoor je meer tijd en aandacht kan besteden aan de activiteiten wat wij wel gaan doen.
Jos Zandvliet komt ook nog even binnen om te kijken naar de kunstwerken van de kinderen en te vertellen over de Sint Maarten optocht die binnenkort volgt.
Ouders en kinderen benoemen elkaars kwaliteiten.
Ouders en kinderen benoemen elkaars kwaliteiten.
Ouders en kinderen benoemen elkaars kwaliteiten.
donderdag 13 november 2014
Van zandtaartje naar cupcake
Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen deze keer opnieuw geen cupcakes mee te nemen, zo teleurgesteld als de kermgroep reageerde vorige bijeenkomst. De cupcakes zijn blijkbaar een vast onderdeel van de bijeenkomsten van de Wijkacademie Opvoeden geworden.
Ik hoef ook niet met fopsnor over de markt en Marco van slagerij Krijnen is enthousiast me weer te zien. Ik kom erachter dat de dochter van een van de moeders uit de kerngroep al maanden in de leer is bij de patisserie afdeling van de slagerij.
De meeste cupcakes die we aten tijdens de bijeenkomsten zijn wellicht van haar hand geweest. “Van zandtaartje naar mooi en professioneel vervaardigde cupcake, dat is ook een mooi moment in de opvoeding”, zegt ze.
De wijkacademie is in de fase waarin de bijeenkomsten worden opgedeeld in werk en inspiratie sessies. Het fotografie team komt al eerder bij elkaar voor overleg en terwijl we de door mij meegebrachte salades en humus nuttigen sparren we verder over manier om het thema ‘opvoeden’ aan het jaar van de Dappermarkt te verbinden. Eerder spraken we over opvoeden en ondernemerschap: Wat in de opvoeding maakt dat je neigt naar zelfstandig ondernemerschap?! Of: Hoe kan je via opvoeden ondernemerschap stimuleren?! En op welke manier kunnen we het thema opvoeden ook op een ludieke manier aan de markt verbinden: Achter een kraam staan en opvoeden in de uitverkoop gooien?
Nudgen
Uiteindelijk gaat onze sparsessie richting ‘Opvoeden in de openbare ruimte’. Als ondernemer ben je continu aan het opvoeden: je eigen kinderen wellicht, maar ook je klanten, je personeel en ook eigenlijk ‘de maatschappij’: laat je je klanten zelf plastic tasjes meenemen? Verkoop je biologische producten? Leg je fruit op ooghoogte neer, kies je er a.h.w voor om stiekem een beetje te manipuleren (ofwel: ‘nudgen’).
Opvoeden in de openbare ruimte is eigenlijk waar de Pedagogische Civil Society over gaat en valt ook goed te verbinden aan ondernemerschap. We hebben iets te pakken en er klinkt wordt een vreugdegilletje. We leggen een mooi overzicht van alle winkels van de Dappermarkt op tafel en kiezen de spannendste winkels uit die we willen betrekken. We houden hierbij rekening met een goede balans tussen de waren die verkocht worden en kijken naar de achtergrond van de verschillende ondernemers. De uiteindelijke expositie, die verder nog handen en voeten moet krijgen, wordt niet het eindproduct zelf. De expositie is een middel om het thema op de kaart te zetten. Een middel om mensen het gesprek over opvoeden met elkaar te laten aangaan. Over opvoeden in de openbare ruimte.
Tijd voor opvoeden
Klokslag zeven uur betreden ook de andere opvoeders uit de kerngroep van de Wijkacademie het Karel Appelhuis en onder het genot van een kopje thee en een cupcake bespreken we de thema’s die ons zijn opgevallen de afgelopen weken. Een van de moeders zwaait verontwaardigd met een artikel in de lucht: “hier lees ik een bericht over het gegeven dat kinderen en ouders meer actief zouden moeten zijn: dat zou te weinig gebeuren in Amsterdam Oost. Maar wat hier staat is dat het een aanbod is voor het oefenen van sporttechnieken om vervolgens je kind op een clubje te ‘doen’. Het gaat er dus niet om dat ouders meer met hun kinderen gaan ondernemen maar wegzetten op een clubje!”. “Tijd voor opvoeden” klinkt er in koor, een van de thema’s die de kerngroep als focus heeft gekozen voor de komende maanden.
Doorslaan en onderwijs op de agenda!
Een vader vertelt hoe hij vaker ziet dat ouders een beetje doorslaan als het gaat om sporten. “Helemaal niet sporten is natuurlijk ook niet goed maar bij mijn dochter zitten jongens in de klas die elke dag naar een ander sportclubje gebracht worden. Het lijkt wel alsof ouders niet weten hoe ze zelf met hun kinderen moeten omgaan. Of misschien niet willen. Geen tijd voor hebben”. “Het lijkt wel alsof doorslaan iets is van de laatste jaren. Ik kan me niet voorstellen dat onze ouders echt doorsloegen. Vandaag de dag lijken opvoeders in van alles door te slaan: sport, gezond eten, de taalontwikkeling van je kind. Heb jij het wel goed genoeg gedaan als ouder? Heb je wel het meest geweldige kind ooit ter wereld gebracht?!”. We vragen ons af in hoeverre doorslaan in de opvoeding inderdaad een ‘twintigste eeuw fenomeen’ is en bespreken hoe we dit thema vanuit de Wijkacademie serieuzer onder de loep zouden kunnen nemen. Ook wordt besloten dat het thema Onderwijs duidelijker op de agenda zou moeten staan vanuit de Wijkacademie. ‘Opvoeden in spannende tijden’ als deelproject welke nog nader ontwikkeld moet worden zal hierbij aansluiten de komende maanden.
Hangplek Holland
De kerngroepleden hebben niet stil gezeten de afgelopen weken. Een van de vaders vertelt over de door hem geregisseerde theatervoorstelling en discussie over vaderschap gericht op verbetering van de positie van mannen en ook bedoeld als ondersteuning en versterking van de ontwikkeling, weerbaarheid van mannen en de communicatie tussen man en vrouw. “Het was een groot succes! De technici hebben ons uiteindelijk de zaal uit moeten duwen omdat er zo’n prachtige discussie tot stand kwam!”.
Een van de moeders vertelt over de boekbespreking ‘hangplek Holland’ van Eva Klooster die ze hield in de Meevaart. Klooster beschrijft in haar boek de aanpak van jeugdcriminaliteit en opvoedingsvraagstukken en haar persoonlijke ervaringen met diverse (zogenoemde hanggroep) jongeren over een periode van twee jaar in Amsterdam-Oost. Het was een succesvolle avond en naar aanleiding hiervan zal er eind november opnieuw een avond worden georganiseerd!
Ik luister en geniet ervan dat langzaam aan vanuit de kerngroep zelf van alles wordt opgepakt! We denken met z’n allen nog even mee met het door onze vogelaar ingestuurde plan voor een speurtocht door het Flevopark waarbij stilgestaan wordt hoe vogels hun kinderen opvoeden en ik vertel nog wat over de bijeenkomsten die we hebben gehad met de landelijke promotiegroep en het netwerk van academici rondom de Wijkacademie Opvoeden. “Kom maar op met je kennis”, klinkt het vanuit een van de moeders.
Opvoeden en Social Media
Marieke van der Velde komt net nog voor de pauze het Karel Appelhuis binnen. Marieke werkt bij Cybersoek en komt geeft ons vandaag een presentatie over ‘Opvoeden en social media’. Ze vertelt over de organisatie Cybersoek die tot doelstelling heeft dat de hele buurt over de vloer komt om het volgende te bewerkstelligen:
• het verkleinen van de digitale kloof,
• het versterken van arbeidsmarktvaardigheden
• elkaar ontmoeten
• het verkleinen van de digitale kloof,
• het versterken van arbeidsmarktvaardigheden
• elkaar ontmoeten
Voorbeelden hiervan zijn:
• internetcafe voor kinderen
• promoteam
• cyberlab
• open inloop taal
Marieke vraagt ons hoe wij omgaan met Social Media. Onze stagiaire vertelt dat ze met Facebook opstaat in de ochtend. Hier kijken een aantal ouders verschrikt van op maar moeten toch ook zelf bekennen veel op Twitter of Facebook te zitten. Cybersoek is een positieve instelling en wil ook dat de kinderen leren de kansen te benutten die social media en internet bieden. We benoemen de voordelen: kennisdeling, contact verre familie, gezelligheid, leren, humor en laagdrempelig contact. Ook zijn er steeds meer community sites, zoals straat Facebook groepen bijvoorbeeld.
Als nadeel wordt genoemd dat kinderen wel erg verharden, dat internet soms gezien wordt als ‘gratis opvang’ en dat het uiteindelijk ook veel vraagt van kinderen: van zwetende handjes tot RSI armen.
We sluiten af met een thuisopdracht waarbij ons wordt gevraagd om na te denken over manieren om bewuster om te gaan met Social media.
Terwijl ik naar huis fiets betrap ik me erop dat ik zelf even, terwijl ik op het stoplicht sta te wachten, mijn Facebook check. Mij is eigenlijk nooit geleerd om goed om te gaan met social media.
donderdag 13 november 2014
woensdag 5 november 2014
Het tweede voortgangsbericht doet verslag van de ontwikkelingen binnen de drie Wijkacademies in de Haarlemse Schalkwijk, de Haagse Schilderswijk en Amsterdam Oost. Daarnaast informeert het bericht over de landelijke lijn en het opleidingsprogramma van het project.
Het voortgangsbericht is als pdf te downloaden: 
Het voortgangsbericht is hier online te lezen: 
maandag 3 november 2014
Bekijk het voortgangsverslag hier op een aparte webpagina: Tweede Voortgangsbericht
dinsdag 28 oktober 2014
De 24 veldwerkers op het podium tijdens de inspiratiemiddag die zij op 24 oktober organiseerden in het kader van Ongekend bijzonder.
Lees meer over het project op: www.ongekendbijzonder.nl
De videoreportage van de Inspiratiemiddag Ongekend Bijzonder
zondag 26 oktober 2014
Op 24 oktober organiseren wij voor alle betrokkenen bij het project Ongekend Bijzonder een inspiratiemiddag voor uitwisseling en ontmoeting.
We zijn nu een jaar onderweg, een jaar dat in het teken stond van voorbereiding met onze partners in de vier steden en de opleiding van de veldwerkers die de oral history interviews gaan uitvoeren. Wij willen u graag laten zien wat we gaan doen, en andersom onszelf door u laten inspireren. Wij nodigen u van harte uit om bij deze middag aanwezig te zijn!
De locatie is het mooi gelegen Planetarium aan de Kromwijkdreef 11 te Amsterdam. Het programma start om 13:30 en duurt tot 17:00 uur.
Inschrijven via de site van Ongekend bijzonder
zondag 19 oktober 2014
Geen cupcakes?
Zijn er geen cupcakes? Vraagt onze fotografe terwijl ze teleurgesteld rondkijkt. ‘Ze houdt niet meer van ons’ grapt een van de moeders. Hanne en ik hadden besloten eens wat anders mee te nemen deze keer. Maar blijkbaar zijn de cupcakes toch een vertrouwd onderdeel geworden van de drie wekelijkse dinsdag avonden. Never change a winning team, dus volgende keer gewoon weer cupcakes. Hoef ik ook niet meer mijn fopsnor op als ik langs de slager loop en niet naar binnen ga voor cupcakes….
Het jaar van de Dappermarkt
De coördinator van het Karel Appelhuis vertelt ons over het jaar van de Dappermarkt. Georganiseerd om de geschiedenis en cultuur van de Dappermarkt te behouden en een plek te geven in een veranderende omgeving. Het jaar van de Dappermarkt. is afgelopen zondag geopend en de Wijkacademie Opvoeden is officieel partner door het thema opvoeden aan de Dappermarkt te verbinden. Middels een fototentoonstelling willen we bijvoorbeeld portretten van de winkeliers in de etalages hangen en aandacht vragen voor wat in de opvoeding maakt dat mensen ervoor kiezen om zelfstandig ondernemer te worden. Ook kijken we naar de winkels die van vader op zoon zijn over gegaan.
Voor deze bijeenkomst met de hebben we een duidelijke handleiding opgesteld en uitgeprint. ‘De Wijkacademie professionaliseert!’, zegt een moeder. Vanaf nu staan dan ook de bijeenkomsten in het kader van de projecten die we aan het ontwikkelen zijn. Afgewisseld met input van inspirerende sprekers en onder het genot van cupcakes.
Het aardappellied
Jos Zandvliet van stichting Acu komt binnen. Iemand begint het aardappellied te neuriën, een lied van zijn hand en inmiddels bekend bij velen in Amsterdam Oost. Jos vertelt over zijn stichting en diens doelstellingen. Over zijn werkwijze, ervaringen en ‘succesmomenten’.
De belangrijkste boodschap lijkt: ‘iedereen heeft een Pipo nodig in de wijk’. We hangen aan zijn lippen en de stagiaire heeft er moeite mee alles mee te pennen voor het verslag. De groep wordt in tweeën opgedeeld en onder de vleugels van Jos wordt er gebrainstormd over het theaterproject rondom het thema opvoeden.
Het foto-team
Het ‘foto-team’ doet de jassen aan en start een wandeling langs de etalages op de Dappermarkt om een idee te krijgen hoe de tentoonstelling het beste tot haar recht kan komen op de etalages. Opvallend zijn de gesloten rolluiken op het laatste gedeelte van de markt. ‘Het lijkt wel Merksem, België’ denk ik. Wat een unheimische uitwerking heeft dat op de straat. Het zou mooi zijn als onze tentoonstelling op de een of andere manier eraan zou kunnen bijdragen dat alle winkeliers, net zoals boer Gert dat heeft gedaan bij zijn rolluiken, iets ondernemen waardoor e.e.a wat vrolijker oogt.
Na de wandeling komen we weer samen en wisselen we plannen en ideeën uit. De ruimte vult zich met nieuwe energie en er worden naast het fotografie project en de theatervoorstelling nog wat andere plannen uitgewerkt. Het begint te regenen en na een half uur gaat de groepsaspp voortdurend ‘af’ met berichtjes van iedereen dat ze veilig zijn thuisgekomen.
woensdag 8 oktober 2014