Video's

  • Inspiratiemiddag Ongekend bijzonder 24 oktober

    Op 24 oktober organiseren wij voor alle betrokkenen bij het project Ongekend Bijzonder een inspiratiemiddag voor uitwisseling en ontmoeting.

    We zijn nu een jaar onderweg, een jaar dat in het teken stond van voorbereiding met onze partners in de vier steden en de opleiding van de veldwerkers die de oral history interviews gaan uitvoeren. Wij willen u graag laten zien wat we gaan doen, en andersom onszelf door u laten inspireren. Wij nodigen u van harte uit om bij deze middag aanwezig te zijn!

    De locatie is het mooi gelegen Planetarium aan de Kromwijkdreef 11 te Amsterdam. Het programma start om 13:30 en duurt tot 17:00 uur.

    Inschrijven via de site van Ongekend bijzonder

  • 8 oktober 2014

    Auteur: 
    Tessa Dikker

     

     

    Geen cupcakes?

    Zijn er geen cupcakes? Vraagt onze fotografe terwijl ze teleurgesteld rondkijkt. ‘Ze houdt niet meer van ons’ grapt een van de moeders. Hanne en ik hadden besloten eens wat anders mee te nemen deze keer. Maar blijkbaar zijn de cupcakes toch een vertrouwd onderdeel geworden van de drie wekelijkse dinsdag avonden. Never change a winning team, dus volgende keer gewoon weer cupcakes.  Hoef ik ook niet meer mijn fopsnor op als ik langs de slager loop en niet naar binnen ga voor cupcakes….

     

    Het jaar van de Dappermarkt

    De coördinator van het Karel Appelhuis vertelt ons over het jaar van de Dappermarkt. Georganiseerd om de geschiedenis en cultuur van de Dappermarkt te behouden en een plek te geven in een veranderende omgeving.  Het jaar van de Dappermarkt. is afgelopen zondag geopend en de Wijkacademie Opvoeden is  officieel partner door het thema opvoeden aan de Dappermarkt te verbinden. Middels een fototentoonstelling willen we bijvoorbeeld portretten van de winkeliers in de etalages hangen en aandacht vragen voor wat in de opvoeding maakt dat mensen ervoor kiezen om zelfstandig ondernemer te worden. Ook kijken we naar de winkels die van vader op zoon zijn over gegaan.

     

    Voor deze bijeenkomst met de  hebben we een duidelijke handleiding opgesteld en uitgeprint. ‘De Wijkacademie professionaliseert!’, zegt een moeder. Vanaf nu staan dan ook de bijeenkomsten in het kader van de projecten die we aan het ontwikkelen zijn. Afgewisseld met input van inspirerende sprekers en onder het genot van cupcakes.

    Het aardappellied

    Jos Zandvliet van stichting Acu  komt binnen. Iemand begint het aardappellied te neuriën, een lied van zijn hand en inmiddels bekend bij velen in Amsterdam Oost. Jos vertelt over zijn stichting en diens doelstellingen.  Over zijn werkwijze, ervaringen en ‘succesmomenten’.

    De belangrijkste boodschap lijkt: ‘iedereen heeft een Pipo nodig in de wijk’. We hangen aan zijn lippen en de stagiaire heeft er moeite mee alles mee te pennen voor het verslag.  De groep wordt in tweeën opgedeeld en onder de vleugels van Jos wordt er gebrainstormd over het theaterproject rondom het thema opvoeden.

     

    Het foto-team

    Het ‘foto-team’ doet de jassen aan en start een wandeling langs de etalages op de Dappermarkt om een idee te krijgen hoe de tentoonstelling het beste tot haar recht kan komen op de etalages.  Opvallend zijn de gesloten rolluiken op het laatste gedeelte van de markt. ‘Het lijkt wel Merksem, België’ denk ik. Wat een unheimische uitwerking heeft dat op de straat. Het zou mooi zijn als onze tentoonstelling op de een of andere manier eraan zou kunnen bijdragen dat alle winkeliers, net zoals boer Gert dat heeft gedaan bij zijn rolluiken, iets ondernemen waardoor e.e.a wat vrolijker oogt.

     

    Na de wandeling komen we weer samen en wisselen we plannen en ideeën uit. De ruimte vult zich met nieuwe energie en er worden naast het fotografie project en de theatervoorstelling nog wat andere plannen uitgewerkt.  Het begint te regenen en na een half uur gaat de groepsaspp voortdurend ‘af’ met berichtjes van iedereen dat  ze veilig zijn thuisgekomen.

  • 16 september 2014

    Auteur: 
    Tessa Dikker

     

     

    Weer aan de slag?

    Ik haast me met fietstassen vol fruit en nootjes naar de Dappermarkt en ben net voor zessen bij slagerij Krijnen om de door mij bestelde niet te versmaden cupcakes op te halen. “Weer aan de slag?’’, wordt mij gevraagd, terwijl ik ook nog even verlekkerd naar een ossenworst sta te kijken. “Jawel”, antwoord ik, “we gaan weer aan de slag’’.

    Het is een vrolijk weerzien. We delen vakantieverhalen en pogen het thema opvoeden daarin te verweven. Ik vertel bijvoorbeeld over mijn verblijf in Los Angeles: het enorme huis waar ik logeer heeft een gigantische tuin met glijbanen, boomhutten, schommels en een zwembad voor de kinderen. “Als je zo opgroeit....dan laat je je toch nooit meer door iemand iets vertellen?’’.

    Een Turkse moeder die in Turkije is geweest vertelt hoe ze, gevoed door de laatste bijeenkomsten van de wijkacademie, heel anders om zich heen is gaan kijken en gaan nadenken over opvoeding. Een verblijf in haar geboorteland heeft haar opnieuw en ‘meer gedegen’ doen reflecteren op de manier waarop zij is opgevoed en hoe zij zelf haar kinderen opvoedt.

    Brug naar geïsoleerde vrouwen

    We hebben twee nieuwe gezichten in ons midden, twee opvoeders (een met en een zonder kinderen) die zeer actief zijn in de buurt. De voorzitster van stichting de Bloem: een intercultureel ontmoetingscentrum voor geïsoleerde vrouwen. Ik ken haar al langer en ben blij dat ze vandaag aanwezig is om te kijken op welke manier zij een brug kan vormen tussen de Wijkacademie Opvoeden en haar vrouwengroep.

    Ook een representant van het buurtmuseum is er. Het Buurtmuseum maakt de cultuur en de historie van de Indische Buurt zichtbaar en heeft als doel de geschiedenis van de buurt te laten zien aan de mensen die er nu wonen. Zij is voornemens om vast deel te gaan nemen aan de kerngroep en is duidelijk  enthousiast van alle plannen die we vandaag met elkaar bespreken.

    We blikken terug op ‘ons’ moment voor de zomervakantie: de installatie door Nevin Ozutok. “En toen kwam ik haar laatst weer tegen ergens en toen was ze heel aardig’ zegt een van de moeders. “Zo leuk ook hoe ze het deed”, zegt weer een ander.

    Sneeuw, vuurtonnen en glühwein

    Onze fotografe vertelt dat de foto’s die we tijdens de installatie tentoon hebben gesteld in de winter ook in haar vitrines aan het Oosterpark kunnen komen te hangen. Sommige slikken even van dit idee: “dit is wel erg openbaar dan!”, maar iedereen is het al snel met elkaar eens dat het belangrijk is om de zichtbaarheid van de Wijkacademie Opvoeden Amsterdam Oost te vergroten en daarmee het thema ‘opvoeden’ op de kaart te zetten in Amsterdam Oost. We fantaseren over een opening in de winter met sneeuw, vuurtonnen en glühwein.

    Jaar van de Dappermarkt

    Een aantal van de activiteiten die we willen gaan organiseren de komende periode sluit naadloos aan bij de doelstellingen van het jaar van de Dappermarkt: Een jaar lang kunst en kleur op de Dappermarkt, geïnitieerd en georganiseerd door het Karel Appelhuis Begane Grond in samenwerking met TAAK. “Uiteindelijk heeft de Dappermarkt ons ook allemaal samengebracht”, zegt een van de vaders die zelf van de markt is geplukt om mee te doen aan de wijkacademie Opvoeden. In het weekeinde van 4 oktober vindt de kick off plaats en we gaan met een aantal van de wijkacademie op de markt staan om te flyeren en verhalen van marktkoopmannen te verzamelen ter voeding van de komende projecten die we gaan uitvoeren. “Mogen we dan wel een t-shirt’?.  

    Hangkraaien

    We praten verder over de activiteiten die we willen uitrollen onder de noemer ‘Tijd voor Opvoeden’ en gaan uiteen in twee groepen om de eerst volgende projecten met elkaar te bespreken. Een theatervoorstelling met als thema ‘opvoeden’, en een foto tentoonstelling waarbij het thema’s Dappermarkt en Opvoeden centraal staan. Heel organisch verdeelt de groep zich precies in tweeën en ik merk op hoe zeer ik de keuze voor ‘theater’ of juist ‘fotografie’ bij iedereen vind passen.

    Ik zit bij de werkgroep fotografie en geniet van de professionaliteit waarmee ieder aan de slag wilt gaan. Het moet niet alleen ‘leuk’ zijn, maar ook ‘zin’ hebben. En vernieuwend. We lopen met z’n allen naar buiten en gaan de verlaten markt op. We fabuleren over portretten in de vitrines, over ideeën om de Dappermarkt ook des avonds aantrekkelijk te maken en uit de anonimiteit te trekken. Ondertussen horen we vanuit het Karel Appelhuis ‘de theatergroep’ meezingen op een liedje dat ze net hebben opgezocht op youtube en misschien als opening van hun toneelstuk willen gebruiken. De tijd vliegt voorbij en opgetogen vertrekt weer iedereen naar huis.

    Ik fiets over de verlaten Dappermarkt naar huis en probeer me voor te stellen hoe we de markt nog meer kunnen ‘teruggeven aan de buurt’ als de marktkramen verdwenen zijn.

  • Tweedaagse cursus Opvoeden is een gesprek

    Wil je aan de slag met het gesprek over opvoeden op school, in je wijk , met jongeren en/of ouders? Meld je dan aan voor de tweedaagse cursus voor professionals en vrijwilligers die stichting BMP op 24 en 25 september 2014 organiseert. Tijdens de cursus leer je de basisprincipes van de (verhalende) methode van Opvoeden is een gesprek. Je oefent met elkaar en wisselt ervaringen uit met anderen. Ook krijg je een uitgebreidere beschrijving van de vijf korte (drie tot vier maanden) programma’s die je zelfstandig in jou omgeving kunt uitvoeren. De kosten bedragen € 65 euro per persoon, inclusief overnachting lunch en diner. Er is plaats voor 20 deelnemers. de precieze locatie (in het midden van het land) wordt nog bekend gemaakt. Meer informatie over de aard van de vijf korte programma’s vindt je in deze krant!

    Daar kun je ook lezen welke ondersteuning stichting BMP verder biedt. Aanmelden kan per telefoon of per e-mail: 020 4282728 of opvoeden@stichtingbmp.nl o.v.v. Cursus Opvoeden is een gesprek

  • Presentatie Wijkacademie Opvoeden in Oost

     

    De ouders van de Wijkacademie Opvoeden Oost presenteerden zichzelf op 3 juli voor het eerst aan de buurt. Zij vertellen over wat de Wijkacademie Opvoeden is, welke thema’s zij belangrijk vinden en hoe u ook mee kunt doen met deze bijzondere Wijkacademie! Bestuursvoorzitter Nevin Özutok opent de avond officieel met de installatie van de kerngroep. Klik op de foto's hierboven voor een eerste impressie.
     

    Het verslag van de avond is hier te lezen 
     
    De Wijkacademie Opvoeden Amsterdam Oost is er voor verschillende ouders om het gesprek over opvoeden met elkaar aan te gaan. De Wijkacademie wordt geprogrammeerd door een kerngroep van opvoeders. Zij doen minimaal twee jaar mee en komen regelmatig samen om ervaringen over opvoeden  te delen en om  de buurt hierbij te betrekken.

    De Wijkacademie Opvoeden Oost is een initiatief van stichting BMP. Dream Support en Diversiteitsland zijn lokale partners die het programma mede ontwikkelen en begeleiden.

  • Filmreportage Je Weet Tog

    In Amsterdam Noord hebben jongeren aan de hand van hun eigen levensverhalen onderzocht waarom zo veel jongeren geen passend diploma halen. In deze filmreportage zijn korte fragmenten van hun verhalen in beeld gebracht en zie je de jongeren tijdens een publieke presentatie in discussie gaan met de zaal over hún stellingen.

    De waaier en het eindadvies voor ouders, jongeren, scholen, jongerenwerk en het stadsdeel zijn gratis (tegen verzendkosten) te verkrijgen.

     

     

     

  • 27 mei 2014

    Auteur: 
    Tessa Dikker

     

    Thema’s benoemen

    Mannen in uniform
    Het regent. Het is de eerste keer dat ik totaal verregend het Karel Appelhuis binnenstap en dat terwijl ik in mijn vorige blog nog zo enthausiast schreef over mijn verlangen naar de lange zomeravonden die zouden volgen. Het bezoek van Jack Druppers, de vrolijke wijkagent van de Don Boscobuurt zorgt echter voor warmte en vreugde. Terwij Jack met zijn donkerblauwe uniform het Karel Appelhuis betreedt denk ik: het blijft imponerend.

    Lampjes aan mijn rugzak
    Jack is vandaag op bezoek om kennis te maken met de Wijkacademie Opvoeden. We hangen aan zijn lippen terwijl hij vertelt over zijn ervaringen bij de politie en over hoe hij er mede verantwoordelijk voor is dat de meeste Amsterdammers heden ten dage  met lichtjes op de fiets rondrijden. Alle aanwezigen kunnen zich de grootschalige controles in 2000 op het Heinekenplein nog heugen. Een van de moeders is zelfs nog steeds verontwaardigd: “Nou, en ik had gewoon mijn lampjes aan mijn rugzak hangen, maar dat was niet goed volgens meneer de agent”.

    De Politiekids van Jack
    Jack verhaalt over zijn huidige werk als wijkagent en over zijn buurtproject ‘politiekids’ Bij politiekids worden jonge kinderen betrokken bij politiewerk en zodat de politie de kinderen en hun ouders in de buurt op een positieve manier leren kennen om zodoende een goede en duurzame relatie met hen op te bouwen.  We luisteren met belangstelling naar de uiteenzetting van de verschillende acties die hij met zijn politiekids onderneemt en ook naar de anekdote waarin een van deze acties een jongen die de week ervoor nog in de cel had gezeten, wellicht op het juiste pad bracht.  

    Leren van de dierenwereld
    We blikken gezamenlijk terug op de inspiratieochtend van afgelopen week. De reacties zijn enthousiast: “Ik heb veel geleerd”, zegt een van de moeders en een andere moeder geeft aan dat ze het zo leuk vond om ook de ouders van de andere Wijkacademie te ontmoeten. Ik ben verblijd dat ik op mijn beurt ook veel positieve reacties van partners en andere bezoekers aan de inspiratieochtend kan terugkoppelen. “En jouw verhaal over de vraag wat we kunnen leren over opvoeden als we naar de dierenwereld kijken heeft ook iedereen zo geplezierd” deel ik de auteur ervan mede. Hij bloost.

             

    “Wat mooi, heb ik dat gezegd?”
    De vorige bijeenkomst hebben we belangrijke thema’s die in de buurt spelen benoemd en deze keer kiezen we de belangrijkste. Daarnaast kijken we naar manieren om deze thema’s te vertalen naar activiteiten zodat ze breder in de buurt bespreekbaar kunnen worden. We hebben het nogmaals over het belang van historisch besef en ik wend mij tot een van de opvoeders terwijl ik zijn argumentatie over het belang hiervan reproduceer: Als je weet waar je wortels liggen dan kan je groeien. “Wat mooi. Heb ik dat gezegd?” antwoordt hij bescheiden.  We gaan de verschillende thema’s na en ik noteer alles op een groot vel papier.

    Ik stel u voor uw dochter, ik stel u voor uw zoon
    Ouderbetrokkenheid lijkt een prangend thema. “Ja, maar dan echte betrokkenheid!” zegt een van de opvoeders en we constateren dat ‘men’ bij ouderbetrokkenheid vaak aan het onderwijs en aan deelname aan 10 minuten gesprekken denkt. Ouderbetrokkenheid is volgens ons echter ook van toepassing op zaken als het bijwonen van de dansvoorstelling van je kind, het betrokken zijn bij de leefwereld van je kind...door bijvoorbeeld de namen van zijn of haar lievelingsknuffels te kennen. Daarnaast stellen we vast dat er verschillende soorten betrokkenheid bestaan: actieve vs. passieve. “Je hebt ook ouders die dan wel meegaan naar de speeltuin maar verderop op een bankje gaan zitten, wat met een telefoon gaan zitten prutsen en verwachten dat iemand anders wel op hun kinderen let”. Misschien is het leuk om te inventariseren in de buurt wat kinderen willen dat hun ouders van hen weten. “Ik stel u voor uw dochter, ik stel u voor uw zoon” zou dat project dan heten. 

    Voeden om te kunnen kiezen
    Wat we verder van belang vinden in de buurt is dat kinderen blijvend gevoed worden met kennis omdat we ervan overtuigd zijn dat wanneer je voldoende kennis bezit, het makkelijker is om keuzes te maken. Daardoor sta je krachtiger in het leven.

    Het belang van historisch besef van de buurt wordt opnieuw besproken en we smeden al voorzichtig plannen om ‘iets’ rondom dit thema te doen. Ik schrijf wild mee met alle ideeën die er over tafel vliegen: “Een speurtocht langs historische plekken in Oost”, een boekje met interviews waarin kinderen ouderen interviewen”. “Ja!”, “en daar weer een toneelstuk van maken!” wordt er gereageerd. We converseren verder ook over het idee om ouders hun sprankelmomenten te laten

     “Maar er is wel al heel veel wat wordt aangeboden” klinkt er. “We moeten niet het wiel opnieuw uitvinden”. Ik denk stilletjes na over hoe rampzalig het daadwerkelijk is wanneer een nieuwe groep kinderen betrokken raakt bij een idee dat al eerder is verzonnen en wordt verblijd door het ‘vernieuwende voornemen’ van onze vogelaar. Hij wil vanuit de wijkacademie excursies ontwikkelen waarin ouders en kinderen meegenomen worden door het Flevopark. “Kinderen raken zo vervreemd van de natuur” zegt hij, en op deze wijze kunnen zowel ouders als kinderen leren over de verschillende vogels aldaar en ook over de manieren waarop de verschillende vogels hun jongen opvoeden, “om op een subtiele manier met verschillende opvoedstijlen in aanraking te komen en wellicht reflectie op de eigen stijl teweeg te brengen”. De wijkagent luistert en doet ook aandachtig mee.

                       

    Ook de andere thema’s die we al regelmatig besproken hebben passeren de revue. Veel van de thema’s hebben uiteindelijk te maken met tweedeling in de buurt, met communicatie en met verbinding. En met tijd nemen en hebben voor opvoeden.

    Tijd voor opvoeden
    Onder de noemer ‘Tijd voor opvoeden” kunnen we het eerste halfjaar verschillende activiteiten verzinnen. Hieronder valt namelijk historisch besef, actieve ouderbetrokkenheid, opvoeden 2.0 (hoe voed je op in een digitaal tijdperk?) en het bij elkaar brengen van verschillende generaties door bijvoorbeeld een glossy met straattaal voor ouders samen met jongeren te maken.

    We besluiten dat we om te beginnen in ieder geval voor de zomer nog naar buiten te treden als wijkacademie Opvoeden Amsterdam Oost. En wel met een foto tentoonstelling waarbij we onszelf door elkaar laten portretteren tezamen met  een voorwerp dat symbool staat voor de manier waarop wij zijn opgevoed. Om krachtig naar buiten te treden met z’n allen, maar ook om met de bezoeker van de tentoonstelling het gesprek over opvoeden aan te gaan.

    Tante Toos
    Ook zijn we Tante Toos nog niet vergeten. We sparren over een theaterstuk waarin Tante Toos en Oom Mohammed meekijken naar het gedrag dat kinderen vertonen in de wijk. Want wie is de Tante Toos van deze tijd? En wie is Oom Mohammed? Whatsappt Tante Toos of gebruikt ze stoepkrijt om te communiceren?

    We zijn allang begonnen maar nu begint het echt
    We sluiten de avond af door in een kring te staan. We werpen een mandarijntje naar iemand die de vraag: ‘Wat neem je mee’ moet beantwoorden. Uit alles blijkt enthousiasme, inspiratie en zin. Ik denk ook na over wat ik moet aandoen op de foto de volgende keer. We zijn heel duidelijk in een nieuwe fase terecht gekomen nu. Mijn vorige blog eindigde ik met de boodschap dat we nu echt aan de slag gaan. Daar wil ik nu graag de volgende zin aan toevoegen: We zijn allang begonnen maar nu begint het echt.

  • 6 mei 2014

    Auteur: 
    Tessa Dikker

     

    Dromen voor de buurt

     

     

    Dromen voor de buurt
    Net voor de kerstdagen vorig jaar koos ik het Karel Appelhuis als locatie voor de bijeenkomsten van de kerngroep van de Wijkacademie.  De avonden waren nog kort en ik fantaseerde over het moment waarop het de gehele samenkomst nog licht zou zijn buiten. Zouden we dan met opengeslagen deuren naar de markt onze ‘sessie’s’ houden? Met ijsjes misschien wel? De deuren blijven dicht, de voorbijgangers buiten maar binnen gaan we weer vol aan de slag met elkaar. 

    Geknipt, gekapt en afgeschoren baarden
    We staan in de aandacht vandaag. Er is niet alleen een fotograaf aanwezig, maar later op de avond wordt er ook gefilmd. De opvoeders druppelden binnen. De een had zijn baard afgeschoren,  de ander zijn haar geknipt en weer een ander haar haar geverfd. Het was alsof iedereen de media attentie al voorspeld had.

    We praten even bij over de vakantie die achter de rug is en over de inspiratie dag op 22 mei waarbij de verschillende Wijkacademies zich aan elkaar en aan het grotere publiek zullen gaan voorstellen.  ‘Wat is dit?’, vraagt een vader plotseling verafschuwd terwijl hij een oranje vrucht in de lucht houdt en er een zuur gezicht bij trekt. “Haha, dat is een ‘Tangelo’, die zijn een stuk bitterder!” wordt er gereageerd en iedereen schiet in de lach.

    Ogen en oren van de wijk
    “Jullie zijn de ogen en oren van de wijk” zegt Hanne en vraagt iedereen om op een denkbeeldige lijn die een schaal van 1 tot 10 aangeeft, een plek in te nemen om de buurt een ‘cijfer’ te geven. Een vader staat ongeveer precies in het midden, “Het is een stuk beter geworden nu. De drugspanden zijn weg bijvoorbeeld. En door de komst van Studio K is de buurt ook een heel stuk beter. Maar het kan echt nog bergopwaarts, daar moeten we aan werken”. Een moeder staat bijna bij ‘nul’. Ze vertelt over het overschot aan te kleine sociale huurwoningen in de Dapperbuurt: “Daardoor spelen kinderen savonds zonder toezicht op straat en dat is niet goed. Dan komen er groepen tegenover elkaar te staan”. Ze gaat verder door te vertellen hoe zij zag dat na het ‘Minder Marokkanen’ incident  van Geert Wilders, een Marokkaans meisje een autochtoon jongetje uitschold voor Wilders en zei dat hij moest oprotten. De oma van dat meisje heeft haar vervolgens streng aangesproken maar de volgende dag stond er groot op de stoep geschreven dat alle Nederlanders gek zijn en moeten oprotten. “Er zijn dan opeens dus twee groepen en je wordt of je het nou wilt of niet in de een of juist de andere groep gestopt”. Ze kijkt er moedeloos bij. Dit was juist de reden waarom zij een buurttuin is gestart: om de polarisatie in de buurt tegen te gaan.

     

    Struikelen over de kogelhulzen
    Een andere opvoeder geeft de buurt een acht. “Het woonerf waarop ik leef is drie jaar geleden gerenoveerd en de mensen die zijn teruggekomen zijn ook de mensen die echt van de buurt houden”. Ook vertelt hij dat waar nu de goed onderhouden geveltuintjes een middel zijn om in gesprek te raken met je buren, je vroeger struikelde over de kogelhulzen.

    Terwijl iedereen het cijfer motiveert wordt duidelijk dat de buurt er wel degelijk op vooruit gaat. Dat erkent en benoemd iedereen. Desalniettemin bestaan er nog steeds problemen. Met name de ‘tweedeling in de buurt’ wordt als problematisch ervaren. “En mensen zijn bang voor elkaar”.

    Als we vervolgens individueel op grote bladen inventariseren welke thema’s er in de buurt leven kunnen we een verschil tussen de problematiek in de hardware en de software van de buurt onderscheiden:

    Wat de hardware betreft is er te veel verkeer, te weinig groen, te veel kleine en slecht onderhouden sociale woningen,  er zijn slechte scholen, er is te weinig werkgelegenheid, en er zijn te weinig speelplaatsen. Op het gebied van de software kan er ook nog wat veranderen:  er is te weinig uitwisseling op het gebied van opvoeden, te weinig ‘historisch besef: kennis van de geschiedenis van Oost, er is te weinig verbinding tussen verschillende groepen bewoners (met name hangjongeren worden genoemd), en er wordt te weinig kennis gedeeld.

     

     

    Als je weet wat jouw wortels zijn, dan pas kan je groeien
    We praten verder over mogelijke activiteiten om de problematiek breder in de buurt bespreekbaar te maken en staan stil bij het belang van historisch bewustzijn. Ik stel de vraag waarom het van belang is om bewust te zijn van de geschiedenis van je buurt. “Als je weet wat jouw wortels zijn, dan pas kan je groeien”.  Iedereen valt even stil en denkt er verder over na. Hier hebben we een mooi thema te pakken.

    Dromen voor de buurt
    Op basis van zojuist uitgesproken problematiek die we zien in de buurt tekenen, schilderen en plakken we hoe we de ideale buurt voor ons zien op ‘droomwolken’.

    En hoewel een opvoeder eerst nog zegt: “Oh jee, dit is niets voor mij!”, gaat ook hij op een gegeven moment mee in het enthousiasme van iedereen en begint hij te knippen en te plakken. Een moeder drukt haar hand op het bord verf en maakt een mooi patroon van handen die naar elkaar reiken: “in mijn droom voor de buurt zijn mensen meer verbonden met elkaar”. Een vader tekent een voetbalveld: “het begint met de jeugd”.

     

    Deze keer hebben we de belangrijke thema’s die in de buurt spelen benoemd. De volgende bijeenkomst maken we een top 10 en gaan we kijken naar manieren om deze thema’s te vertalen naar activiteiten zodat ze breder in de buurt bespreekbaar kunnen worden. Ik denk na over het belang van historisch besef. Zouden angst en tweedeling inderdaad bestreden kunnen worden wanneer je weet welke ‘helden’ er allemaal zijn opgegroeid in Amsterdam Oost? Of welke rol de haven speelde tijdens de gouden eeuw? Zou het omgaan met elkaar in de buurt allemaal gemakkelijker worden wanneer iedereen meer bewustzijn heeft bijvoorbeeld over de Joodse geschiedenis van Amsterdam Oost? Bekend maakt bemind. Bemind maakt beschaafd? Ik zie het als een uitdaging. Ik zie het ook als een uitdaging om niet alleen projecten te ontwikkelen maar ook om het ontwikkelen zelf als onderdeel van het project te integreren waarbij verschillende groepen worden samen gebracht .

     Je zou er haast mismoedig van worden, ware het niet dat de opvoeders tegelijkertijd met hele concrete oplossingen komen, die met name in het gebied van de software ook daadwerkelijk verschil kunnen uitmaken! 

Pagina's