Weer aan de slag?

Ik haast me met fietstassen vol fruit en nootjes naar de Dappermarkt en ben net voor zessen bij slagerij Krijnen om de door mij bestelde niet te versmaden cupcakes op te halen. “Weer aan de slag?’’, wordt mij gevraagd, terwijl ik ook nog even verlekkerd naar een ossenworst sta te kijken. “Jawel”, antwoord ik, “we gaan weer aan de slag’’.

Het is een vrolijk weerzien. We delen vakantieverhalen en pogen het thema opvoeden daarin te verweven. Ik vertel bijvoorbeeld over mijn verblijf in Los Angeles: het enorme huis waar ik logeer heeft een gigantische tuin met glijbanen, boomhutten, schommels en een zwembad voor de kinderen. “Als je zo opgroeit....dan laat je je toch nooit meer door iemand iets vertellen?’’.

Een Turkse moeder die in Turkije is geweest vertelt hoe ze, gevoed door de laatste bijeenkomsten van de wijkacademie, heel anders om zich heen is gaan kijken en gaan nadenken over opvoeding. Een verblijf in haar geboorteland heeft haar opnieuw en ‘meer gedegen’ doen reflecteren op de manier waarop zij is opgevoed en hoe zij zelf haar kinderen opvoedt.

Brug naar geïsoleerde vrouwen

We hebben twee nieuwe gezichten in ons midden, twee opvoeders (een met en een zonder kinderen) die zeer actief zijn in de buurt. De voorzitster van stichting de Bloem: een intercultureel ontmoetingscentrum voor geïsoleerde vrouwen. Ik ken haar al langer en ben blij dat ze vandaag aanwezig is om te kijken op welke manier zij een brug kan vormen tussen de Wijkacademie Opvoeden en haar vrouwengroep.

Ook een representant van het buurtmuseum is er. Het Buurtmuseum maakt de cultuur en de historie van de Indische Buurt zichtbaar en heeft als doel de geschiedenis van de buurt te laten zien aan de mensen die er nu wonen. Zij is voornemens om vast deel te gaan nemen aan de kerngroep en is duidelijk  enthousiast van alle plannen die we vandaag met elkaar bespreken.

We blikken terug op ‘ons’ moment voor de zomervakantie: de installatie door Nevin Ozutok. “En toen kwam ik haar laatst weer tegen ergens en toen was ze heel aardig’ zegt een van de moeders. “Zo leuk ook hoe ze het deed”, zegt weer een ander.

Sneeuw, vuurtonnen en glühwein

Onze fotografe vertelt dat de foto’s die we tijdens de installatie tentoon hebben gesteld in de winter ook in haar vitrines aan het Oosterpark kunnen komen te hangen. Sommige slikken even van dit idee: “dit is wel erg openbaar dan!”, maar iedereen is het al snel met elkaar eens dat het belangrijk is om de zichtbaarheid van de Wijkacademie Opvoeden Amsterdam Oost te vergroten en daarmee het thema ‘opvoeden’ op de kaart te zetten in Amsterdam Oost. We fantaseren over een opening in de winter met sneeuw, vuurtonnen en glühwein.

Jaar van de Dappermarkt

Een aantal van de activiteiten die we willen gaan organiseren de komende periode sluit naadloos aan bij de doelstellingen van het jaar van de Dappermarkt: Een jaar lang kunst en kleur op de Dappermarkt, geïnitieerd en georganiseerd door het Karel Appelhuis Begane Grond in samenwerking met TAAK. “Uiteindelijk heeft de Dappermarkt ons ook allemaal samengebracht”, zegt een van de vaders die zelf van de markt is geplukt om mee te doen aan de wijkacademie Opvoeden. In het weekeinde van 4 oktober vindt de kick off plaats en we gaan met een aantal van de wijkacademie op de markt staan om te flyeren en verhalen van marktkoopmannen te verzamelen ter voeding van de komende projecten die we gaan uitvoeren. “Mogen we dan wel een t-shirt’?.  

Hangkraaien

We praten verder over de activiteiten die we willen uitrollen onder de noemer ‘Tijd voor Opvoeden’ en gaan uiteen in twee groepen om de eerst volgende projecten met elkaar te bespreken. Een theatervoorstelling met als thema ‘opvoeden’, en een foto tentoonstelling waarbij het thema’s Dappermarkt en Opvoeden centraal staan. Heel organisch verdeelt de groep zich precies in tweeën en ik merk op hoe zeer ik de keuze voor ‘theater’ of juist ‘fotografie’ bij iedereen vind passen.

Ik zit bij de werkgroep fotografie en geniet van de professionaliteit waarmee ieder aan de slag wilt gaan. Het moet niet alleen ‘leuk’ zijn, maar ook ‘zin’ hebben. En vernieuwend. We lopen met z’n allen naar buiten en gaan de verlaten markt op. We fabuleren over portretten in de vitrines, over ideeën om de Dappermarkt ook des avonds aantrekkelijk te maken en uit de anonimiteit te trekken. Ondertussen horen we vanuit het Karel Appelhuis ‘de theatergroep’ meezingen op een liedje dat ze net hebben opgezocht op youtube en misschien als opening van hun toneelstuk willen gebruiken. De tijd vliegt voorbij en opgetogen vertrekt weer iedereen naar huis.

Ik fiets over de verlaten Dappermarkt naar huis en probeer me voor te stellen hoe we de markt nog meer kunnen ‘teruggeven aan de buurt’ als de marktkramen verdwenen zijn.