Prinses Máxima neemt boek “Trots zijn op wie je bent” van kinderleesclub in ontvangst
“Trots zijn op wie je bent…”
een verhaal voor en door kinderen van de Leesclub van Meetingz!
Meetingz! is een project dat met behulp van vrijwilligers laagdrempelige activiteiten in de Boerhaavewijk in Haarlem organiseert. In de Boerhaavewijk wonen veel mensen die een andere moedertaal hebben dan Nederlands. Daarom staat de Nederlandse taal centraal bij de activiteiten van Meetingz! Er is een Leesclub voor kinderen opgezet en er worden taallessen gegeven aan volwassenen, ook worden er activiteiten georganiseerd om de buurtbewoners meer met elkaar in contact te brengen.
In de Leesclub van Meetingz! lezen basisschoolleerlingen met veel plezier, ook al hebben ze op school een achterstand. De kinderen gaan wekelijks naar de Leesclub en na drie maanden ontvangen zij een certificaat. Vaak willen de kinderen daarna nog steeds betrokken blijven bij Meetingz!.
Zo ontstond het idee om als vervolg op de Leesclub verhalen te maken. Het boekje “Trots zijn op wie je bent “, is een eerste product van de Verhalenmakerij. Het is een boek geworden over pesten, er anders uitzien en trots zijn op wie je bent. De kinderen hebben samen het verhaal gemaakt, dat is opgeschreven door vrijwilligers van Meetingz!. We zijn er heel trots op dat Abdelkader Benali voor ons het voorwoord schreef.
De kinderen maakten het verhaal in februari in het kader van de dag tegen het Racisme op 21 maart.
Een aantal kinderen van de Leesclub van Meetingz! heeft op 11 oktober hun boekje “Trots zijn op wie je bent” aangeboden aan Prinses Maxima, op Villa Eikenhorst, bij de prinses thuis.
Voor meer informatie over Meetingz! ga naar: www.meetingzunlimited.nl of naar de Facebookpagina van Meetingz Ekamastraat
woensdag 3 oktober 2012
Zo zien wij filmbeelden van een Turkse, een Nederlandse en een Surinaamse vrouw die aan het koken zijn, waarbij zij vertellen over goede herinneringen aan vroeger. Terwijl het publiek hiernaar kijkt vult de lucht zich van achter uit de zaal met de geur van pindasoep. Dan klinkt onverwacht stoere breakdancemuziek en springen beurtelings vanuit verschillende hoeken uit de zaal tieners tussen het publiek die met elkaar een aanstekelijke dance battle “over grenzen” aangaan. Hierna volgt een indringende scène van een moeder die vertelt over haar eigen moeilijke jeugd. Vanuit het donker zien wij haar kind in een bundel licht zorgeloos spelen. “Je wilt je kind dat geven wat je zelf niet hebt gehad.”
Een van de hoogtepunten van de voorstelling is de opvoedmasjien. Een groep kinderen van de Troelstraschool is gevraagd een machine te ontwerpen voor het vervullen van bepaalde opvoedtaken. Op film prijzen zij hun machines aan het publiek aan. Zo is er een machine die voorziet in grote hoeveelheden zakgeld, een machine die onbeperkt liefde geeft en een machine die zorgt dat je altijd op tijd van school wordt gehaald als je ouders dat zelf niet doen. In de zaal is ook een heuse opvoedmachine te bewonderen.
“Ik wilde architect worden, dat was mijn opa ook. Maar mijn vader zei, “word jij maar onderwijzeres”. Toen ben ik begonnen met de PABO maar ik vond het niks en ben gestopt. Dat vertelde ik niet aan mijn ouders, ik deed stiekem een opleiding voor interieur ontwerp en heb dat mijn ouders pas verteld toen ik mij diploma had gehaald. Hierna wilde ik alsnog bouwkunde doen, maar ik was helemaal niet voorbereid op de hoge eisen voor wiskunde, dat was ook niet duidelijk gemaakt in de voorlichting over de opleiding. Uiteindelijk ben ik daarop afgehaakt. Ik had in die tijd ook erg veel problemen thuis.
"Dat ik mijn school niet heb afgemaakt, heeft aan mijzelf gelegen, maar de school werkte ook niet echt mee. Mijn ouders hebben me altijd gesteund toen ik nog op school zat, mijn moeder ging bijvoorbeeld direct naar de school om dingen recht te zetten als er problemen waren. Ze hebben geprobeerd mij te stimuleren mijn opleiding af te maken, maar ik heb niet naar ze geluisterd.