Maandagavond 4 oktober. Dat was een volle bak bij de wandkleed groep van project De Molenwijk door elkaar. Enthousiaste mensen uit Syrië, Irak, Marokko, Afghanistan en Eritrea maakten hun eerste tekeningen voor een gezamenlijk wandkleed. Het middelpunt was Annie van 87 jaar. Zij vertelde over een oecumenisch wandkleed dat ze 27 jaar geleden met drie kerken in Noord maakten.

Tijdens het opruimen van haar flat tijdens corona, kwam ze een mapje over dat project van toen tegen. Ze wilde graag in de tijd van nu een nieuw wandkleed maken met alle culturen uit de Molenwijk. Zo ver zijn we nog niet, maar we zijn een eind op streek!

Achter elke tekening zit een verhaal. Iman tekende bloemen. “Want die zijn altijd mooi, ze geven rust en je kunt ze bij elke gelegenheid gebruiken. En wat ook mooi is, ze groeien overal. In Syrië, waar ze zelf vandaan komt, in Afghanistan en ook in de Molenwijk.”

Soraya uit Marokko tekende een hart met daarin mensen en kinderen. “Uit ons hart helpen we andere mensen waar we kunnen.”

De Syrische Maison tekende een huis met bomen. Er moeten later nog kinderen bij. “Een huis waar je veilig bent, in een land waar vrede is. Dat is het allermooiste.”

Delawar uit Afghanistan dacht lang na. Hij kon niks moois bedenken. Als hij aan zijn land denkt, komen de beelden van de mensen die probeerden op de vliegtuigen te klimmen om weg te vluchten, voor zijn ogen. Daarom tekende hij een vliegtuig. “Misschien dat ik volgende keer iets moois kan maken.”

En Annie tekende bloemen met konijntjes. Omdat het dierendag was en omdat ze moest denken aan de tekst “Kijk eens naar de lelies, kijk hoe ze groeien in het veld”.