Video's

  • Review Ouderschapsspel

    Auteur: 
    Greet Meesters

    Door Greet Meesters, ontwikkelingspsychologe, trainer, coach, muzikante

    Al meer dan 3 jaar gebruik ik het door Margreth Hoek ontwikkelde Oudersschapsspel in mijn trainingen aan ouders van zorgintensieve kinderen (www.ervaringsdeskundigeouders.nl). Het is een laagdrempelige en inspirerende manier om met ouders in gesprek te gaan over ouderschap. Wat mij aanspreekt in het spel is dat er is veel ruimte is voor ieders verhaal en de deelnemers echt worden gestimuleerd bemoedigend te luisteren en zo ruimte te maken voor elkaars verhalen. Door het spel meerdere keren achter elkaar te spelen onder roulerend gespreksleiderschap zie je dat deelnemers vaardiger worden, meer ruimte durven nemen om elkaar vragen te stellen en een reactie te geven op het verhaal van de ander vanuit hun eigen perspectief. Dit helpt de deelnemers om zich op een nieuwe manier tot elkaars verhaal en dat van zichzelf te verhouden. De ouders die in 2021-2022 de training Ouders Ervaren en Deskundig volgen zullen op 5 februari 2021 hun ervaringsverhalen presenteren tijdens een online symposium. Het spelen van het ouderschapsspel heeft een wezenlijke bijdrage geleverd aan het uiten en vormgeven en uiten van hun eigen verhaal.

    In opdracht van Stichting De Kap en Mee Veluwe train ik op dit moment 6 ouders van zorgintensieve kinderen uit Apeldoorn online hoe zij met het Ouderschapsspel kunnen werken en het spel kunnen introduceren bij een nieuwe groep ouders. Deze training bestaat uit 5 dagdelen van 2 uur. Ondanks onze eerste bedenkingen of deze training online mogelijk was, zijn de ervaringen positief. Het is ook online goed mogelijk om elkaar te bemoedigen en ruimte te maken voor elkaars verhalen. Na 4 online bijeenkomsten is een proces op gang gekomen waar de deelnemers zelf steeds meer vertrouwen hebben gekregen in de mogelijkheden van het spel en hun begeleidingsvaardigheden. Na de laatste bijeenkomst in januari zijn zij voldoende toegerust om verhalen over ouderschap van andere ouders op te halen door middel van het spel. Zij zijn hierdoor weer een nieuwe steun in de rug zijn voor andere ouders. Ria Sijbersma van MEEVeluwe zal het proces van deze ouders blijven ondersteunen.  Zij ziet dat het spelen van het Ouderschapsspel helpt om een stevig en inspirerend netwerk van ouders te bouwen in Apeldoorn. “Ik wou dat ik er jaren eerder mee begonnen was”… “Het delen van de verhalen met andere ouders op een veilige en inspirerende manier is heel heilzaam. Het geeft (h)erkenning op een manier die alleen ouders elkaar geven die vergelijkbare ervaringen hebben in het ouder zijn van een zorgintensief kind”, aldus Sijbersma. Het werken met het ouderschapsspel werkt als een vliegwiel in het verder bewust nadenken over verschillende manieren om aandacht te besteden aan het versterken van de vaak eenzame positie van ouders met een zorgintensief kind.

    donderdag 14 januari 2021

  • Achraf en Amir groeiden op in de Schilderswijk: 'De druk om iets van ons leven te maken, is groot'

    School des Levens met GOUDen Rand
    Auteur: 
    RTL Nieuws

    Beeld © Eric van Nieuwland

    Achraf (20) en Amir (23) groeiden op in de beruchte Haagse Schilderswijk – en willen er nooit meer weg. Dit verhaal gaat een klein beetje over criminaliteit en racisme. Maar vooral over de ons-kent-ons-mentaliteit in de wijk en de vele voetbalpleintjes waar kleine jongens groot zijn geworden.

    Het volledige artikel is hier te lezen: 

    https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5207454/achraf-amir-opgroeien-schilderswijk-zondaginterview-den-haag-druk

     

    zondag 10 januari 2021

  • Als je partner je mantelzorger wordt

    Ronduit ziek
    Auteur: 
    Margreth Hoek

    © Margreth Hoek -  detail Tuin van Jan

    De impact van je eigen ziekte op de relatie met je partner, daarover ging het afsluitende groepsgesprek van de VerhalenKaravaan van het project Ronduit ziek. Dit project is een initiatief van stichting BMP en ontstaan naar aanleiding van vragen van ouders en patiëntenverenigingen. Doel is om binnen en buiten gezinnen een zorgzaam gesprek mogelijk te maken over ouderschap en opvoeden als een ouder langdurig ziek is. Daarnaast wil het project contact bevorderen tussen mensen die in vergelijkbare situaties leven.

    De online VerhalenKaravaan begon met individuele inspiratiegesprekken gevolgd door groepsgesprekken. Als afsluiting wilden de deelnemers hun ervaringen in bredere kring delen. Journalist Maarten Dallinga sprak met hen en maakt de podcast Niet alleen ziek, die vanaf 26 januari 2021 wekelijks te beluisteren is.

    De groepsgesprekken van de VerhalenKaravaan gingen over de onvoorspelbaarheid van een ziekte als reuma of sarcoïdose, omgaan met onbegrip binnen en buiten het gezin, en over opvoeden en ouderschap. Tot nu toe bleef de partnerrelatie buiten beschouwing. Maar als een moeder hierover begint, komen de verhalen los.

    Onvoorspelbaar ziekteverloop heeft ook impact op deze relatie. Sommige moeders kennen periodes waarin zij zichzelf niet kunnen aan- of uitkleden. Op zulke momenten is de partner onmisbaar voor de persoonlijke verzorging en wordt hij mantelzorger. Dat de ziekte en de mantelzorg druk leggen op de partnerrelatie blijkt uit de vragen die moeders stellen: hoe bewaar je de intimiteit en seksualiteit als aanraking pijn doet? Hoe kan je samen nog leuke dingen doen, als de persoonlijke verzorging al zoveel tijd vraagt?

    Ook kan de ziekte tot gevolg hebben dat de partner medische handelingen moet verrichten. Maar wie bepaalt hoe ver dit gaat? Een moeder vertelt dat zij regelmatig een injectie nodig heeft als onderdeel van de behandeling. Haar huisarts wil deze injectie niet elke keer geven en vindt dat haar man dat wel kan doen. Haar man wil haar geen pijn doen, maar zo'n injectie is nu eenmaal pijnlijk. Ze merkt dat dit haar relatie geen goed doet. Voor dit argument blijkt de huisarts niet gevoelig, maar de reumatoloog uiteindelijk wel. Hij schrijft een uitvoeringsvoorschrift uit en een vriendin die verpleegkundige is, verzorgt nu de injecties. Maar om dit voor elkaar te krijgen moet je je wensen goed kunnen verwoorden, vasthoudendheid zijn en het zorgsysteem goed kennen.

    De moeders zijn zich ervan bewust dat de ziekte hun relatie kwetsbaar maakt. Zij hebben oog voor overbelasting doordat hun partners meerdere ballen in de lucht moeten houden. Zo werkt een partner extra uren om het inkomensverlies van zijn vrouw te compenseren. Zijn vrouw kan niet meer werken en is veel thuis, maar als ze een slechte dag heeft, moet hij na zijn werkdag ook nog de maaltijd bereiden. Eigenlijk heeft hij geen tijd voor zichzelf, concludeert zij. Het is herkenbaar, vertelt een ander. Zij benoemt nog een ander aspect. Omdat zij door de ziekte bijna altijd thuis is, heeft haar partner het huis nooit alleen voor zichzelf. De moeders concluderen dat het belangrijk is om met hun partner te blijven praten.

    Dat dit gesprek niet vanzelf lukt, vertelt een andere moeder. Haar relatie heeft het niet gered. Ze is gescheiden en beiden zijn co-ouders van de kinderen. Achteraf gezien, zo concludeert zij, had ze niet alleen moeten vertellen over de pijn en vermoeidheid en hoe zij zich voelde. Ook had ze duidelijk moeten zijn over wat haar man voor haar kon doen. Praten over de impact van de ziekte, ze had dit graag gezien als onderdeel van de behandeling.
     

    vrijdag 8 januari 2021

  • VerhalenKaravaan voor jongeren

    Ronduit ziek

    We zoeken één of twee jongeren (16+) in Utrecht en omgeving die een langdurig zieke vader of moeder hebben. Vanuit stichting BMP organiseren we, i.s.m. filmtheater 't Hoogt, een aantal online workshops waarin ze kunnen ontdekken welke verhaal zij willen vertellen én leren hoe je leuke animatiefilmpjes kunt maken. We starten al snel. Ken je iemand? Stuur me dan een email: ronduitziek@stichtingbmp.nl

    dinsdag 5 januari 2021

  • Verhalen uit de Molenwijk

    De Molenwijk door elkaar

    We hadden een leuke kerngroep van vrouwen voor het community project De Molenwijk door elkaar. In oktober dachten we nog dat we dan wel niet met 20 deelnemers, maar in ieder geval met 10 deelnemers konden starten. Maar CoVID-19 is onberekenbaar. Qua groepsgrootte en 1,5 meter afstand konden we bijeenkomen, maar toen bleek dat er enkele dames van de groep zelf ziek waren. Toen ze weer waren opgekrabbeld trad de nieuwe lockdown in werking. Maar van stil zitten houden we niet. Dus daarom zijn medewerkers van BMP zelf begonnen de vrouwen van de kerngroep en andere wijkbewoners te interviewen. Daarbij gaan we op zoek naar hun persoonlijke levensverhalen, hun beleving van de wijk en hun dromen voor de toekomst. Als je het zelf een keer hebt meegemaakt, is het later makkelijker om te leren interviewen, is de gedachte. En ondertussen verzamelen we al een hoop input voor het moment dat de bijeenkomsten wel kunnen doorgaan. Dan krijgen de kerngroepleden een cursus hoe ze zelf oral history interviews kunnen houden en kunnen ze gelijk starten met de analyse van de eerste verhalen van andere wijkbewoners. De bedoeling is dat ze op basis van die verhalen plannen maken voor activiteiten in de wijk en voor kunst in de openbare ruimte. Gelukkig hebben we nog even tijd voordat het project klaar moet zijn.

    dinsdag 5 januari 2021

  • Kinderprogramma voor de Kerstvakantie

    De Molenwijk door elkaar

    Het programma van Framer Framed in Werkplaats Molenwijk zit deze kerstvakantie boordevol leuke workshops waarbij je zelf cadeautjes of magische lichtfiguren mag maken. Het is een periode vol feesten en gezelligheid, maar ook in deze tijd moeten we weer veel binnen zitten en zijn de dagen kort. Laten we er samen iets moois van maken! Het is gratis en VOL=VOL, dus schrijf je snel in. Meer informatie is te vinden op de website: https://framerframed.nl/.../midwinter-mokum-in.../

    dinsdag 8 december 2020

  • “Mijn inspiratiebron, dat ben ik zelf”

    Ronduit ziek
    Auteur: 
    Margreth Hoek

    © Margreth Hoek - Herfstgeel

    Na individuele inspiratiegesprekken is de VerhalenKaravaan van het project Ronduit ziek begonnen met online groepsgesprekken met ouders die langdurige ziek zijn. Het project is een initiatief van stichting BMP en heeft als doel om binnen en buiten gezinnen een zorgzaam gesprek mogelijk te maken over ouderschap en opvoeden als een ouder langdurig ziek is en om lotgenotencontact te bevorderen. Tijdens de groepskennismaking gaat het gesprek vooral over de impact van de ziekte omdat ouders in hun omgeving zoveel onbegrip tegenkomen.

    We zijn gewend om ziekte te zien als een incident, maar bij een chronische ziekte wordt het een staat van 'zijn'. De ziekte is de ene keer meer en de andere keer minder aanwezig, net als Corona. De ziekte heeft werkelijk impact op alles. Op hoe je je voelt, het realiseren van je dromen en wensen, hoe je jezelf ziet, je gezinsleven en de relaties die je hebt. Omgaan met onbegrip binnen- en buitenshuis is verweven met het omgaan met de onvoorspelbaarheid van de pijn, vermoeidheid en het ziekteverloop. Het zijn belangrijke rode draden en beide hebben ze impact op het opvoeden en ouderschap en daarover gaan de groepsgesprekken.

    We vragen ouders om in hun huis een voorwerp te zoeken dat symbool staat voor hoe ze zelf zijn opgevoed. Het gesprek gaat vervolgens over wat zij juist wel en niet willen meegeven aan hun kinderen. We praten over het waartoe van het opvoeden. Na deze kennismaking verzamelen we de persoonlijke ideeën over een 'goede ouder'. Elke ouder noemt meerdere dingen zoals: humor, liefde en aandacht, respectvol, geloven in je kracht, onvoorwaardelijke liefde, opkomen voor je kind, je kind laten zijn wie die is, je lerend opstellen. Het resultaat is een gevarieerde lijst. Voor elke ouder betekent een 'goede ouder' zijn iets anders.

    Tijdens de volgende groepsbijeenkomst richten we ons op een belangrijk aspect van elke ouder. De ouders kiezen voor: veiligheid, respect voor jezelf en je kind, onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en je kind en kwetsbaar mogen zijn en daarmee ook krachtig. De betekenis van deze begrippen verkennen we aan de hand van een reeks vragen. Er ontstaat een gesprek dat me diep raakt, waarvan ik een klein stukje wil delen. Op mijn vraag wie hen inspireert, antwoorden ze allemaal: "ikzelf". En dan volgt een uitleg over wat zij hebben geleerd in de loop van hun leven.

    In de antwoorden speelt het leren omgaan de impact van de ziekte een grotere of kleinere rol. De antwoorden maken zichtbaar dat ouderschap ingebed zit in het levensverhaal. In de verhalen klinkt veel wijsheid door. Zij beginnen met een ervaren tekort tijdens de eigen opvoeding, er is een transformatieproces door het opdoen van levenservaring die vervolgens weer wordt doorgeven. Ouders bieden hun kinderen dat wat zijzelf te kort zijn gekomen. Deze verhalen getuigen van de transformatiekracht van het ouderschap. Een onderdeel van ouderschap dat ik het allerinteressants vind.

    Tot nu toe zag ik vooral de intentie van de ouders die het anders willen doen, maar tijdens dit gesprek ben ik getuige van hoe levenservaring ouders steunt bij het anders willen en kunnen doen. Daarnaast brengt leren leven met de impact van de ziekte extra levenswijsheid mee. De ouders moeten de ziekte, hun eigen reactie daarop en die van anderen leren begrijpen en hanteren. Ook moeten ze het opvoeden steeds weer opnieuw uitvinden. Zij bouwen daarbij, misschien wel noodgedwongen, voort op hun ervaringen. Omdat er zo weinig wordt gesproken over de impact van de ziekte op het opvoeden en ouderschap hebben de ouders geen voorbeelden die hen kunnen inspireren.

    Daarnaast kennen de ouders voordat de VerhalenKaravaan begon niemand in een vergelijkbare situatie. Sparringpartners ontbraken waarmee zij werden teruggeworpen op hun eigen levenservaring. Het raakt mij als ik de inzet en de kracht van de ouders zie. Maar het raakt me vooral als ik voel hoe er een gevoel van verbinding ontstaat. Ik heb het gevoel dat ik iets wezenlijks doe omdat ik bijdraag aan het mogelijk maken van dit gesprek over ouderschap.

    Dit weekend moest ik denken aan het toverstokje dat ik kreeg van een mede-cursist die ook de jaartraining creatieve methodieken bij de Interactie academie volgde. Ze vond dat ik kon toveren met woorden zoals 'zorgzame stilte'. Ook moest ik denken aan Mieke Faes, mijn docent. Zij zei over het programma dat ik had gemaakt voor de VerhalenLabs: "Timmer het niet dicht. Laat ruimte voor improvisatie, kijk wat er gebeurt en speel daarop in."

    Nu in Coronatijd moest ik improviseren. Het VerhalenLab was geen haalbare kaart, maar ik wist wat ik wilde en wat ik belangrijk vond. Stapje voor stapje ontstond in overleg en afstemming met ouders een VerhalenKaravaan. Ik heb voortgebouwd op wat ik de afgelopen jaren heb geleerd bij het project Wijkacademies Opvoeden en de cursus Narratieve hulpverlening van de Interactie academie. En ik ben geen hulpverlener, wil dat ook niet zijn, maar ik wil wel bijdragen aan het gesprek over ouderschap. Dit gebeurt in de VerhalenKaravaan en even heb ik het gevoel dat ik kan toveren. Geen zwarte magie, maar witte waarmee meer schoonheid en verbinding in de wereld komt. De volgende stap van het project Ronduit ziek is deze kennis en ervaring delen.

    dinsdag 17 november 2020

Pagina's