“Als iedereen zegt, een vader of moeder die chronisch ziek is, dat betekent wel veel voor het gezin, dan hebben ze nog maar een minuscuul deeltje te pakken van wat dat echt betekent” In dit blog deel ik het verhaal van een volwassen dochter. In het kader van het project Niet alleen ziek blikte ze tijdens een interview terug op haar thuissituatie, opgroeien in een gezin met een vader of moeder die langdurig ziek is.

Günel is actief lid van de kerngroep van de Wijkacademie Stromend Overvecht in Utrecht. Zij komt uit Azerbeidjan en woont al 12 jaar hier. Haar man en 2 kinderen van 8 en 10 jaar hebben de Nederlandse nationaliteit. Maar zij krijgt geen verblijfsvergunning. De IND gelooft niet dat zij is wie ze is. Zelfs een DNA test die aantoont dat zij de moeder van haar kinderen is wordt in twijfel getrokken.

Stichting BMP en ouders uit Overvecht en daarbuiten eisen dat Günel in Nederland mag blijven.

Ben jij het met ons eens? Onderteken dan deze petitie:

https://petities.nl/petitions/gunel-moet-blijven?locale=nl

In de Week tegen de eenzaamheid wil ik aandacht vragen voor de vaders en moeders met een chronische ziekte en de pilottraining De VerhalenKaravaan die stichting Bevordering Maatschappelijke Participatie samen met acht vrijwilligers van de patiëntenvereniging Sarcoïdose.nl heeft ontwikkeld. De gespreksmethode de VerhalenKaravaan is vorig jaar ontstaan tijdens de eerste lockdown. Samen met moeders is een online aanbod ontwikkeld dat goed aansluit bij de wensen en mogelijkheden van ouders met een langdurige ziekte. In de eigen huiskamer kunnen zij met anderen in een vergelijkbare situatie praten over de impact van de ziekte op het ouderschap en het gezinsleven. En dat is nodig.

In Nederland hebben ongeveer 8 miljoen mensen een chronische ziekte. Daar zijn ook veel vaders en moeders onder, maar over de impact van een langdurige ziekte als reuma, kanker, MS of sarcoïdose op het opvoeden en ouderschap hoor je weinig. Ook bij het onderwerp eenzaamheid is er nog weinig aandacht voor jonge mensen met kinderen die hun leven anders moeten vormgeven. Deze stilte bestaat uit verschillende in verschillende kringen. Zo is het binnen gezinnen zorgzaam stil omdat ouders, partners en kinderen niet goed weten hoe het gesprek te beginnen én omdat zij elkaar niet willen belasten.