Geen cupcakes?

Zijn er geen cupcakes? Vraagt onze fotografe terwijl ze teleurgesteld rondkijkt. ‘Ze houdt niet meer van ons’ grapt een van de moeders. Hanne en ik hadden besloten eens wat anders mee te nemen deze keer. Maar blijkbaar zijn de cupcakes toch een vertrouwd onderdeel geworden van de drie wekelijkse dinsdag avonden. Never change a winning team, dus volgende keer gewoon weer cupcakes.  Hoef ik ook niet meer mijn fopsnor op als ik langs de slager loop en niet naar binnen ga voor cupcakes….

Het jaar van de Dappermarkt

De coördinator van het Karel Appelhuis vertelt ons over het jaar van de Dappermarkt. Georganiseerd om de geschiedenis en cultuur van de Dappermarkt te behouden en een plek te geven in een veranderende omgeving.  Het jaar van de Dappermarkt. is afgelopen zondag geopend en de Wijkacademie Opvoeden is  officieel partner door het thema opvoeden aan de Dappermarkt te verbinden. Middels een fototentoonstelling willen we bijvoorbeeld portretten van de winkeliers in de etalages hangen en aandacht vragen voor wat in de opvoeding maakt dat mensen ervoor kiezen om zelfstandig ondernemer te worden. Ook kijken we naar de winkels die van vader op zoon zijn over gegaan.

Voor deze bijeenkomst met de  hebben we een duidelijke handleiding opgesteld en uitgeprint. ‘De Wijkacademie professionaliseert!’, zegt een moeder. Vanaf nu staan dan ook de bijeenkomsten in het kader van de projecten die we aan het ontwikkelen zijn. Afgewisseld met input van inspirerende sprekers en onder het genot van cupcakes.

Het aardappellied

Jos Zandvliet van stichting Acu  komt binnen. Iemand begint het aardappellied te neuriën, een lied van zijn hand en inmiddels bekend bij velen in Amsterdam Oost. Jos vertelt over zijn stichting en diens doelstellingen.  Over zijn werkwijze, ervaringen en ‘succesmomenten’.

De belangrijkste boodschap lijkt: ‘iedereen heeft een Pipo nodig in de wijk’. We hangen aan zijn lippen en de stagiaire heeft er moeite mee alles mee te pennen voor het verslag.  De groep wordt in tweeën opgedeeld en onder de vleugels van Jos wordt er gebrainstormd over het theaterproject rondom het thema opvoeden.

Het foto-team

Het ‘foto-team’ doet de jassen aan en start een wandeling langs de etalages op de Dappermarkt om een idee te krijgen hoe de tentoonstelling het beste tot haar recht kan komen op de etalages.  Opvallend zijn de gesloten rolluiken op het laatste gedeelte van de markt. ‘Het lijkt wel Merksem, België’ denk ik. Wat een unheimische uitwerking heeft dat op de straat. Het zou mooi zijn als onze tentoonstelling op de een of andere manier eraan zou kunnen bijdragen dat alle winkeliers, net zoals boer Gert dat heeft gedaan bij zijn rolluiken, iets ondernemen waardoor e.e.a wat vrolijker oogt.

Na de wandeling komen we weer samen en wisselen we plannen en ideeën uit. De ruimte vult zich met nieuwe energie en er worden naast het fotografie project en de theatervoorstelling nog wat andere plannen uitgewerkt.  Het begint te regenen en na een half uur gaat de groepsaspp voortdurend ‘af’ met berichtjes van iedereen dat  ze veilig zijn thuisgekomen.